Assassin's Creed Valhalla
Assassin's Creed Valhalla introduceert ons Vikingen. Je speelt als Eivor, ook wel bekend als Wolf-Kissed, die als kind voor eigen ogen beide ouders vermoord zag worden. Uiteraard kan dat niet zonder gevolgen blijven en je doel aan het begin van de game is dan ook al snel duidelijk: vermoord Kjotve the Cruel en bevrijd Noorwegen van zijn bewind.
Vooraf meld ik alvast dat ik de game gespeeld heb op een basis Xbox One. Op launch, morgen dus, ontvang ik hopelijk mijn Xbox Series X en ga ik op die console aan de slag met de optimalisering die daarbij komt kijken. Mijn review breid ik op een later moment dan ook nog uit, dus ben je daar benieuwd naar moet je nog even geduld hebben. En natuurlijk bevat deze review lichte spoilers voor het verhaal en de setting, dus je bent gewaarschuwd.
De game overviel me in het begin voornamelijk met vragen. Waarom heb ik geen hidden blade? Waarom kan ik geen vrije duikval maken? Waarom is de game zo mooi? Ik speel dan wel op Xbox One, maar de wereld is prachtig vormgegeven. Noorwegen springt van je scherm en voelt heerlijk om doorheen te reizen, te zoeken naar geheimen en meer. De wereld is ook enorm, waardoor alles veel beter tot zijn recht komt. Het helpt ook dat de wereld niet vol zit met NPC's, maar je echt vrij bent in de natuur. De sneeuwbergen zijn prachtig, de landschappen springen uit het oog en dat is nog maar het begin. Heel Noorwegen is een introductiegebied, terwijl de game pas echt openspringt wanneer je Engeland bereikt. In Noorwegen leer je ook over de Hidden Ones, die je uiteindelijk je hidden blade geven en je meer leren over de geheimen van de wereld.
De game zit, zoals we van Ubisoft gewend zijn, bomvol collectibles en activiteiten. In je thuisbasis en in andere nederzettingen. Er is een dobbelgame, drinking game, een rijmgame en meer. Je kunt resources ontdekken, ingots om je equipment mee te verbeteren, geheime boeken die je skills leren voor combat, uiteraard de hoge punten in de map die aangeven waar deze te vinden zijn. Persoonlijk houd ik er wel van en nu de wereld ook daadwerkelijk mooi vormgegeven is en gevarieerd aanvoelt, is het ook een plezier om de storyline te laten voor wat het is en lekker rond te lopen, wat vijanden af te maken en dingen te ontdekken. De prachtige muziek helpt hier alleen maar bij.
Een ander hoogtepunt van de game is de combat. Stealth is nog steeds een aanwezige factor, waar je in het geheim vijanden kunt besluipen en stilltjes om kunt leggen, maar tot mijn verbazing voelt de gewone combat ook goed aan. Input is precies, het personage doet wat ik wil en met de variatie aan wapens en skills is geen encounter hetzelfde. Gebruik verschillende wapens, combineer deze vrij, pas je skills aan en experimenteer. Zeker als je raids meeneemt, grootschalige gevechten met NPC's aan jouw kant waar je kunt winnen door objectives uit te voeren. Deze raids gebruik je later, wanneer je in Engeland bent aangekomen, ook om gebieden over te nemen en het land te verenigen. Je kunt hier iedereen afmaken, maar ook winnen door bijvoorbeeld genoeg resources over te nemen of een specifiek target uit te schakelen, die vaak verder in het gebied verstopt zit.
Ook vijanden hebben de nodige variatie. Waar ze simpel beginnen, hebben ook vijanden diverse wapens, kunnen ze samenwerken, hebben ze verschillende zwakke plekken en ga maar door. De eerste keer dat ik werd beetgepakt, terwijl een vijand op me in begon te steken stond ik toch even verbaasd te kijken, puur omdat ik het niet zag aankomen. Om het gevoel van 'geen encounter is hetzelfde' te versterken is dit natuurlijk erg welkom. Uiteraard moet je ook oppassen dat je het niet opneemt tegen te veel of te sterke vijanden, want dan wordt je ongenadig hard afgestraft.
Waar ik ook verstelt van stond is de mate van customization in de game. Neem de skilltree, naar mijn idee de grootste die ik ooit heb gezien. In het begin kies je in principe simpel: stealth, melee of ranged. Vervolgens krijg je een lange reeks aan skills en upgrades die daaraan bijdragen, maar op een gegeven moment zijn er kruispunten tussen de aftakkingen. Je hebt dus de mogelijkheid om hybrid builds of juist zeer specialistische builds te maken, afhankelijk van jouw eigen voorkeur. Je bent vrij om zo vaak als je maar wil de skilltree te resetten, dus experimenteren wordt aangemoedigd.
Maar ook Eivor zelf, je equipment, je nederzetting, je wapens zijn allemaal aan te passen. Eivor en je nederzetting kun je op elk moment qua uiterlijk aanpassen, wapens kun je uitbreiden met Runes voor betere sets, armorsets bieden een bonus en kunnen weer inspelen op sommige skills en ga maar door. De diverse systemen zijn allemaal gebouwd op het gevoel van vrijheid, iets wat je ook terugmerkt in de opbouw van de game. Je bent vrij om te gaan en staan waar je wil, in een zoals gezegd mooie en diverse wereld. Wat dat betreft zijn de RPG-systemen van de game niet ingewikkeld, maar wel verrijkend genoeg om van waarde te zijn.
Niet alles is echter rozengeur en maneschijn. Wat ik me van Assassin's Creed altijd onthield was het vrije en fijne gevoel dat ik had tijdens het klimmen en bewegen. Nu is dat misschien verblind door nostalgie, want het klimmen in Valhalla voelt stroef, sloom en soms weinig precies aan. Waar ik een raam in wil springen, klimt Eivor er vrolijk eerst drie keer omheen. Over water springen van het ene naar het andere platform? Nee hoor, we duiken het water in. Het lopen en rennen eensgelijks, zwaar en stroef. Misschien is dat wel een designkeuze, ongetwijfeld, maar het pakt voor mij niet heel plezierig uit. Ook moet je veel varen in de game. Leuk, maar eigenlijk niet leuk. Het is tergend langzaam, er gebeurd verder niets tijdens het varen (behalve dat je groep liedjes voor je kunt zingen) en het duurt minuten voor je bij je bestemming bent. Gelukkig heeft Ubisoft een optie in de game gestopt die een boot automatisch laat varen naar je bestemming, want op die manier kun je je tijd beter besteden en eten of drinken pakken ofzo.
Daarnaast heeft de game nog wel eens wat grafische issues, zoals pop-in, framedrops, statische animaties en meer. Zoals ik zei speel ik op Xbox One en kan dat op de next-gen weleens beter zijn, maar voor hen die ook op Xbox One spelen is het wel belangrijk wat de game te bieden heeft. Persoonlijk vind ik Eivor ook een wat saaie protagonist, al is de viking-setting dan weer wel een geslaagde. Hoe dan ook, de performance en presentatie van de game is niet zonder slag of stoot.
Ook moet ik waarschuwen voor de lengte van de game. Zonder al teveel prijs te geven is de game enorm. Groter dan elke andere Ubisoft-game tot nu toe als ik de gok zou wagen. Voor mij is dit wel ok, sommige activiteiten worden een beetje vervelend of saai op een gegeven moment, maar de game geeft je de vrijheid om te doen wat je wel leuk vindt. Toch is dit een game die niet voor iedereen is weggelegd, zeker niet voor hen die op zoek zijn naar kortere ervaringen of het herhalen van stappen snel saai vindt worden.
Voor mij is Assassin's Creed Valhalla een geslaagde game. Er is erg veel te doen, raids en combat zijn een ijzersterk aspect van de game en de wereld is fijn om te doorzoeken. De diverse systemen werken goed samen, maar de game levert in op gebieden van presentatie (in ieder geval op current-gen) en controls. Daar wen je aan, maar had wel beter gekund. Uiteindelijk kan ik de game van harte aanraden, want hij is de moeite waard.
