Lego Voyagers
Het lijkt wel alsof LEGO® tegenwoordig populairder is dan ooit. Vrijwel iedereen lijkt plezier te hebben met de felgekleurde plastic steentjes, of het nu in de bouw van bestaande sets is of een creatief bedenksel van jezelf. Je groeit er als kind mee op en neemt het mee als volwassene en vervolgens gaat het weer mee met de volgende generatie aan kinderen. Het bedrijf is innovatief geweest en heeft zich een aantal jaren geleden naast de bekende bouwsteentjes ook op de markt van videogames gestort, wat ze uiteindelijk geen windeieren heeft gelegd.
Waar de LEGO® videogames zich normaal toespitsen op bekendere gelicenceerde franchises zoals Star Wars, Harry Potter en de Marvel-superhelden met een cast van extravagante personages en bestrooid met een hoge dosis hilarateit, is er met LEGO® Voyagers gekozen voor een wat bescheidener project, zonder al teveel poespas met een bekende franchise licentie.
LEGO® Voyagers is een in-house project van de Deense ontwikkelaar Light Brick Studio. Mocht je denken van héy, die studio komt me bekend voor, dat klopt, want ze zijn ook medeverantwoordelijk voor de game LEGO® Builder’s Journey uit 2021. Die game was voor mij een beetje een 'zen'-game tijdens de corona-avonden en die heb ik met veel plezier doorgespeeld. Met LEGO® Voyagers introduceert de Deense studio nu een nieuw avontuur waarbij samenwerking tussen spelers centraal staat.
In dit spel zijn voor twee 1x1 lego blokjes de hoofdrol weggelegd, één rood en één blauw. Beiden zijn naamloos en hebben allebei een oog op het blokje geprint. Communicatie gebeurt via wat non-verbale expressies en geluidjes. Het tweetal heeft een missie: Rood en Blauw moeten op zoek naar een neergestort ruimtevaartschip en om daar te komen moeten ze zich een weg banen door een jungle aan platform puzzels.
De premise in dit avontuur is misschien wat dun te noemen, maar dat mag de pret niet drukken. De presentatie van het verhaal vertaalt zich in een prachtige uitvoering middels een combinatie van level design, relaxte muziek en sfeer in de imaginaire LEGO® wereld. De makers zeggen dat het level-design zo is opgebouwd dat ze ook na te maken zijn met echte LEGO®-steentjes.
Qua spel en besturingselementen heeft het niet een uitgebreide handleiding of controleschema. Alleen in het begin krijg je een korte introductie welke knoppen waarvoor dienen, daarna word je als speler vrijgelaten in de wereld en is het vooral spelen op je eigen intuïtie en samenwerken als partners bij het oplossen van diverse puzzels en het manoeuvreren door verschillende obstakels. Je beweegt door te rollen en te springen en je lost puzzels op door constructies (zoals bijvoorbeeld bruggetjes en ladders) te maken van LEGO® blokjes waaraan je jezelf kunt vastklampen.
Samen op de bank of online
Zoals eerder aangeven, staat samenwerking centraal in dit spel. Ik moet hier even bij benadrukken dat het spel alleen te spelen is met een ander persoon, dus niet met een computer partner. Dit kan zowel lokaal naast elkaar op de bank of online via een Friend’s Pass systeem (zoals je misschien ook wel kent uit games zoals It Takes Two en Split Fiction) met een ander persoon. Het voordeel van het Friend’s pass systeem is dat maar één iemand het spel hoeft aan te schaffen. Het is echter niet cross play tussen andere spelplatformen. Dus je partner moet wel gebruik maken van hetzelfde spelplatform als het jouwe.
Voor deze review leek mij het wel leuk om een experiment te verrichten met een aantal vrienden en/of familieleden van me in diverse leeftijdscategorieën, omdat ik zelf wel nieuwsgierig was naar het samenspel tussen de verschillende leeftijdsgroepen. Met mijn neefjes en nichtjes in de leeftijdscategorie tot 10 jaar, was het eigenlijk nog een introductie tot het spelen van games. Ze hebben nog weinig computerspelletjes gespeeld en het was wel grappig om aan te zien hoe de kinderen hierin leerden om ten eerste samen te spelen en ten tweede om te zien hoe ze creatief probeerden om de verschillende puzzels op te lossen. Niet alles ging van een leien dakje, maar met hier en daar wat hints over de puzzels konden ze wel verder komen. Met de besturing konden ze vrij snel uit de voeten, nadat ze de eerste paar levels doorgespeeld hadden. Al denk ik dat het voor de jongere spelers onder de 5 jaar nog een uitdaging is, die hebben zeker nog wel hulp erbij nodig.
Bij de volwassenen was het eigenlijk net andersom. Ze hebben wel het probleemoplossend vermogen voor de puzzels maar degenen met weinig game-ervaring hadden wat moeite met de besturing. Weliswaar vergt het iets meer (engelen)geduld van je, maar ook die groep komt uiteindelijk wel verder. En voor degenen die al een tijdje opgegroeid zijn met videogames was het eigenlijk vrij gemakkelijk. Zeker als je al ervaring hebt met platformgames.
Maar het is duidelijk dat het spel zo toegankelijk mogelijk en laagdrempelig is gehouden om zo’n breed mogelijk publiek te trekken. En daar is niks mis mee. De ouders van de kinderen in deze noemden het spel wel gekscherend pedagogisch verantwoord, wat ik denk dat wel klopt. En als ik voor mijzelf spreek dan denk ik de leukste ervaring meer in het samenspel zit dan in de uitdaging van de puzzels, de puzzels zijn makkelijk en worden wel steeds moeilijker naarmate je verder komt, maar het is allemaal zo ontworpen dat het bemoedigend en rustgevend aanvoelt. Het geeft je ook geen enkele afstraffing bij het vallen of verliezen van een legoblokje in tegenstelling tot bijvoorbeeld een Hollow Knight: Silksong.
Over de Friend's Pass optie kan ik zeggen, het is fijn en leuk dat het erin zit en het werkt prima, maar persoonlijk speel ik dit toch liever lokaal op de bank, de interactie met de mensen onderling is dan net wat gezelliger en soms wat chaotischer.
Er zijn nog wel een paar kleine aanmerkingen die ik op dit spel heb en dat is dat de hoofdpersonages wat mij betreft iets te weinig karakter hebben en het verhaal nogal abrupt eindigt. Nu is het begrijpelijk dat het als je een spel maakt wat voornamelijk gebaseerd is op non-verbale interactie in het spel, dat het lastig is maar een gemiddelde Minions film heeft meer karakter in de gele personages zitten dan hierin zit. Qua verhaalverloop had ik het idee dat ik eigenlijk net halverwege het boek was en toen het eigenlijk op stoom begon te komen was het einde alweer in zicht.
Het spel is gemiddeld in +-5 uur uit te spelen, naargelang met wie je speelt. Dat wil niet zeggen dat het spel maar leuk is voor een enkele keer. Mijn ervaring was in deze dat als je dit spel met verschillende mensen speelt, weer iets andere ervaringen oplevert.
Conclusie
Tenslotte denk ik dat de ontwikkelaars er prima in geslaagd zijn als het gaat om een spel te maken om samenspel en plezier te combineren. Het is toegankelijk genoeg voor beginners of mensen met weinig ervaring met computer games. En ondanks dat het voor ervaren gamers wat minder uitdaging biedt is het plezier bij het samenspel met anderen er niet minder om. Graag had ik wel gezien dat het spel wat uitgebreider was dan het nu is, het eindigde nog wat abrupt in de 5 uur durende speelduur. Desalniettemin, de titel is zacht geprijsd en mede door de herspeelbaarheidfactor kan ik ze daarin ook niet teveel kwalijk nemen. Uiteindelijk heb ik hier wel plezier aan beleefd.
Gespeeld op Xbox Series X|S, ook beschikbaar voor PlayStation 4/5, Nintendo Switch 1/2 en pc.
