Xotic
Gespeeld op Xbox 360,
ook verkrijgbaar voor pc
Goede games worden gekenmerkt door het achterlaten van een ervaring, slechte games zijn als een opeenhoping van ergernissen. Xotic is een FPS die niks van dat alles doet. Het is een geheel van willekeurig gebundelde chaos en laat niks achter dan een totale leegte. Ga dat maar eens reviewen.
Na het introduceren van een totaal oninteressant en niet te volgen verhaal (letterlijk: een soort evil orb, die door dimensies kan vliegen, zuigt het leven op planeten leeg en het is aan jou als speler om deze orb op te sporen en hem te verwoesten) word je als speler in het tutorial-level gegooid. Er wordt mij in een te korte tijd duidelijk gemaakt dat het de bedoeling is dat ik zo snel mogelijk alle roodgloeiende orbs kapot moet schieten en nog voordat ik een stap heb gezet word ik bekogeld met schermen en interfaces die me vertellen waar ik allemaal rekening mee dien te houden. Blijkbaar is het kapot schieten van orbs erg complex.
De strekking lijkt simpel: schiet in een zo kort mogelijke tijd alle rode orbs stuk, zorg voor een aaneenschakeling van hits voor een oplopende combo en probeer deze combo vast te houden tot het einde van het level. Vergaar hiermee XP en gebruik deze XP om jezelf en je wapens te upgraden zodat je jezelf nog sneller door de levels heen kunt schieten. Pas verder op voor het handjevol saaie en totaal IQ-loze vijanden en worstel je door een twintigtal extreem kleurige levels heen met elk hun eigen leaderboard voor onze stats-fanaten. In theorie heeft het potentie maar de praktijk wijst helaas op een doelloos en chaotisch concept waarbij ik geen enkele motivatie wist te vinden om verder te spelen dan ergens in het tweede hoofdstuk.
En doelloos is misschien het enige woord om Xotic te omschrijven. Aan achievements en leaderboards heb ik een broertje dood en voor het ontbrekende verhaal hoef ik ook niet verder te spelen. De levels zijn kleurrijk maar chaotisch, druk en relatief oninteressant en de tegenstanders bieden geen tegenstand en kunnen simpelweg vermeden worden door er langs te rennen. Door gebrek aan een duidelijke win- of verliesconditie is de gameplay praktisch inhoudsloos en resteert er eigenlijk maar één gevoel: "Waar ben ik in vredesnaam mee bezig?"
Naast dat de game zowel context- als conceptmatig leeg is, schort er ook technisch het een en ander aan de game. Zo is het bij een spel waar het draait om vingervlugheid en precisie niet geheel onwenselijk om gebruik te kunnen maken van het doorgewinterde muscle-memory in je vingers. Waarom immers twee keer het wiel uitvinden? Xotic ketent je helaas vast aan een omslachtig controlschema waardoor je het gevoel hebt dat je als gehandicapte achter je Xbox zit.
En daarmee ketent Xotic niet alleen de speler vast, maar ook zichzelf. Er is, naast een aantal stelselmatige vastlopers(!), geen enkel hoogtepunt te beleven in de exotische virtuele wereld en de game lijkt hiermee gebukt te gaan onder zijn eigen chaos. Het enige dat overblijft is een vacuüm, een leegte. Dan heb ik nog liever een berg met ergernissen, daar kun je tenminste nog een keer tegenaan schoppen.
