DVD: Poetry
In Poetry (Shi) worstelt de 66-jarige Mija met de eerste symptomen van Alzheimer, de misdaad die haar kleinzoon heeft begaan en in het algemeen een wereld die niet al te vriendelijk voor haar is. Ze besluit een droom uit haar jeugd waar te maken door zich aan te melden voor een poëzie-klas, en vindt hierin nieuwe levenskracht.
Na het succesvolle Secret Sunshine in 2007 (o.a. genomineerd voor de Gouden Palm in Cannes) keert regisseur Chang-dong Lee terug met een sterke film over poëzie, ouderdom en de hedendaagse cultuur in Zuid-Korea. Hiervoor wist hij de actrice Jeong-hie Yun, die al ruim 180 films op haar naam heeft staan, zover te krijgen om na een pauze van 16 jaar weer op het witte doek te verschijnen.
De camera laat gedurende de film hoofdpersoon Mija - op een paar shots na - geen moment in de steek. Hierdoor zijn we gebonden aan het rustige wandelgangetje waarmee ze zich door haar leven beweegt, en krijgen we ruimschoots de tijd om haar omgeving in ons op te nemen (zoals ze dit zelf ook leert in haar poëzie-klas). Dit geeft Lee veel kansen om mooie beelden te filmen, die hij dan ook regelmatig benut.
De eerste helft van de film is vooral kennismaking: we volgen Mija naar haar werk, we zien hoe haar norse kleinzoon - met wie ze het huis deelt - het huishouden domineert, en hoe ze in een poëzie-klas terecht komt. We ontdekken tegelijk met haarzelf dat ze in de beginfase van Alzheimer zit en dat haar kleinzoon samen met zijn vrienden een klasgenote stelselmatig heeft verkracht, wat tot haar zelfmoord heeft geleid. En dit alles op een rustig voortkabbelend tempo, zonder al teveel heisa.
Tegen de tweede helft wordt duidelijk dat de film dit tempo aan blijft houden terwijl we zien hoe Mija omgaat met de dingen die in haar leven gebeuren, en zich hierbij laat sterken door haar poëzielessen. Langzaam maar zeker zien we haar naïviteit en mildheid veranderen in iets meer daadkracht en een nieuwe blik op de wereld om haar heen.
Helaas heeft deze kalmte ook een keerzijde: soms duurt het allemaal wel heel lang. De shots waarin we mevrouw Mija volgen op weg naar het een of ander beginnen op een bepaald moment wat eentonig te worden. Ook de tijd die bijvoorbeeld wordt genomen om haar klasgenoten zich voor te laten stellen in de vorm van hun mooiste herinnering worden op den duur wat saai. Het verhaal mist hierdoor wat spanning of afwisseling die we gewoonlijk nodig hebben om de aandacht bij ruim twee uur film te houden.
Een ander minpuntje is het wat onduidelijke einde. Het is niet precies duidelijk wat Lee hiermee wil zeggen, en al is het een mooie scene, er ontbreekt toch een zekere conclusie of afsluiting.
Al met al is het een mooie film geworden, met een boel mooie beelden en sterk spel van Jeong-hie Yun die toch 90% van de film moet dragen. Wel een film waar je eens rustig voor moet gaan zitten, maar vooral liefhebbers van Koreaanse cinema zeker de moeite waard. En wie weet zit er na Poetry voor Yun nog een hele nieuwe carriëre op leeftijd in.
Extra's
De DVD heeft één enkele extra: een compilatiefilmpje van zo'n twintig minuten, van afgewisseld wat korte vragen en antwoorden met Chang-dong Lee en Jeong-hie Yun en wat beelden achter de schermen. Helaas wordt er zoveel heen en weer geknipt dat er weinig coherentie in zit. De achter-de-schermen shots duren soms maar luttele seconden, waardoor je eigenlijk weinig interessants te zien krijgt.
