CD: Muse - Black Holes and Revelations

Joost Melis (Pink_Floyd)
Voor velen was het een heel lange zit; meer dan duizend dagen wachten op de opvolger van Absolution. Maar sinds 3 juli ligt dan eindelijk het nieuwe album van Muse in de schappen, Black Holes and Revelations. De band heeft zichzelf qua discografie een moeilijk te overtreffen grens gesteld. Is dit laatste album echt een "Revelation"?


Wat in ieder geval snel opvalt, is dat het vertrouwde geluid van Muse niet is verdwenen. Bombast, een (ditmaal) grote hoeveelheid synths, de deinende stem van Bellamy en de meeslependheid in de nummers. Dit in tegenstelling tot de iets eerder uitgebrachte single Supermassive black hole. Aan de hand van dit nummer leek Muse een nieuwe weg ingeslagen te zijn. Die nieuwe weg, blijkt een toeristische route met dezelfde eindbestemming te zijn. Muse blijft Muse, zij het dat de opvallende Jimi- en piano-invloeden zijn ingeruild voor Freddy-klanken. De snerende zilveren Hugh Manson gitaar maakt ruimte vrij voor synthesizergeluiden. Met deze vervanging klinkt Muse meer als Queen dan ooit tevoren. Queen in een nieuw jasje weliswaar. Spacerock meets sympho- en operarock.


Het album is gevuld met een aantal juweeltjes, maar tevens bevat de schijf een aantal zirkoontjes en geslepen glasscherven. Het bekende Muse-geluid is er nog steeds, maar het heeft vaak geen 'finishing touch'. Net datgene wat een diamant mooier en sterker maakt dan een zirkoon mist Black Holes and Revelations ook. De schittering is vervlakt. Het vertoont sneller krassen. Toegegeven, zirkonen kunnen ook mooi zijn, maar gaan doorgaans minder lang mee. Dit album krijgt geen tijdloze status à la Origin of symmetry en steekt ook Absolution niet naar de kroon. Het epos Knight of Cydonia,, het rauwere Assasin, het bombastische Take a bow en het geniale Map of the Problematique zijn bij mij de hoogkaraats steentjes, die verborgen liggen in een afgesloten kistje bij de toonbank. Supermassive black hole en Starlight zijn de opvallend gekleurde publiekstrekkers in de etalage met de grootste hitpotentie. De rest is met verschillende prijskaartjes her en der verspreid in de winkel van juwelier Muse. Voor fans van het op synthesizer gebaseerde geluid van Muse is er ditmaal een grote vitrinekast ingericht. De liefhebbers van de snerende gitaar en de intrigerende pianoriedels moeten goed zoeken in het uitverkoophoekje of naar een andere winkel gaan. 3,5 ster, maar toch wel een aanrader.


Label: Warner Releasedatum: 3 juli 2006
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!