CD: Reel Big Fish - A Best Of Us... For The Rest Of Us
De titel maakt het al duidelijk. A best of us... for the rest us van skapunkband Reel Big Fish is een verzamel-cd. Sterker nog, het zijn er twee. Een gewone, zogezegd, en een skacoustic bonus disc. De groep is noodgedwongen verre van lui geweest en heeft bijna alle nummers van dit dubbelalbum (met daarop “the hits, the singles, the stand-outs and the crowd pleasers”) opnieuw opgenomen. Dit vanwege een rechtenkwestie met hun vorige label. In 2005 werd de band namelijk aan de kant gezet door Jive Records die de rechten heeft op alles wat ze tot dan toe hadden opgenomen. De nummers zijn er volgens trompettist en gitarist Scott Klopfenstein op vooruitgaan, aldus zijn uitspraak in het cd-boekje dat “I'm not saying that these versions are better than the older versions. All I'm saying is that these versions are better than the older versions.”
Verrassingen in volgorde of trackkeuze zijn er op de eerste cd - zoals het een verzamelaar betaamt - amper. De cd (22 nummers, speelduur: 71:40 minuten) trapt af met grootste hit Sell Out en wordt gevolgd door A-Ha-cover Take On Me. Na deze alternative evergreens en het onontbeerlijke Beer is het onmogelijk om na het heerlijke, The Specials in herinnering roepende She Has A Girlfriend Now niet vrolijk of melig te zijn. Een paar nummers later blijkt dat In The Pit nog altijd teksten en muziek combineert die niet op elkaar aansluiten en na veel relaxte ska en skapunk zorgt het flauwe poprockdeuntje Ban The Tube Top wel voor afwisseling, maar niet voor kwaliteit. De cd sluit af met de enige niet-heropgenomen songs, respectievelijk Party Down, Slow Down en Van Morrisons Brown Eyed Girl.
De skakoestische cd duurt ruim veertig minuten en begint met dezelfde vier nummers als het eerste exemplaar alleen in gewijzigde volgorde. Een ander verschilletje is dat bij deze versie van She Has A Girlfriend Now Laila Khan (van Sonic Boom Six) de vocalen voor haar rekening neemt terwijl het in de andere uitvoering Katrina Kinzler is die dit doet. De akoestische bewerking van Another F.U. Song is eigenlijk meer geschikt als hidden track terwijl het vrij rustige Don't Start A Band prima onderdeel van een improvisatieavondje in een alternatief tentje zou kunnen zijn. De laatste vijf tracks - waaronder het slechts met twee stemmen en een gitaar gebrachte, maar nog immer boze en opgefokte Nothin', het nagenoeg volledig instrumentale 241 en het postpuberale Scott's A Dork - staan als enige niet in versterkte variant op de andere schijf.
Verzamel-cd's zijn vaak bedoeld om de populariteit van een band financieel uit te melken dan wel een songwriter's block te maskeren. Deze verzamelaar daarentegen heeft wel degelijk wat te bieden. Zowel de diehardliefhebbers als degenen die het Amerikaanse zestal nog moeten ontdekken, zullen met deze schijfjes prima uit de voeten kunnen. En dat laatste geldt letterlijk voor de skankers onder ons, zelfs bij de voor de meerwaarde zorgende akoestische cd. De band wilde naar eigen zeggen zijn eigen nummers weer terug en levert en passant een vaak vrolijke, soms puberale en sporadisch boze, maar bovenal fijne plaat af.
