CD: Do - Zingen in het Donker
Do heeft al een tijd niks van zich laten horen. In 2006 kwam haar laatste album Follow Me uit (ik tel het compilatiealbum uit 2008 even niet mee). Nu is Do 'terug' met de plaat Zingen in het Donker. Tijd om uit je luie stoel te komen en die cd te halen?
Ik zal dan maar gelijk zeggen, blijf in die stoel zitten. De openingstrack van het album, die dezelfde titel heeft als de cd en de informatiefilm over huiselijk geweld, is zeer rustig en kalm. Opvallend voor Do's doen is de tekst ook Nederlandstalig. Het nummer 'Voorbij' met Marco Borsato ligt nog enigszins vers in het geheugen, een van de weinige tracks die ze in haar moerstaal heeft gezongen. En om heel eerlijk te zijn: de zangeres wordt een stuk minder boeiend als ze Nederlands zingt.
Of het komt door de zeer minieme bouw van de nummers of door de moedertaal zelf, is moeilijk te zeggen. Iedere track op het tiennummerige album is rustig, kalm en qua instrumenten erg minimaal en karig. Dit hoeft geen gebrek te zijn, maar wel als je na 20 minuten en vier tracks verder het gevoel hebt dat je het hele album nu wel kent. Het is geen verrassing als ik zeg dat het ook zo is, er volgt namelijk totaal geen verandering in het rustige patroon. Mocht je toch het gevoel hebben dat je na de eerste zeven nummers nog niet genoeg kalmte hebt gehoord, dan word je niet teleurgesteld. Tracks 8 tot en met 10 zijn drie tracks die volgens de cd-cover 'piano version' zijn. Om eerlijk te zijn hoor ik weinig verschil in vergelijking met de originele nummers.
Dus is het nodig om die stoel uit te komen en naar de platenboer te rennen? De opbrengsten van de cd mogen dan wel voor het goede doel zijn, maar dat is zeker geen excuus om het album alsnog te halen. Laten we hopen dat het vierde album van Do, wat na de zomer van 2010 in de schappen komt te liggen, een stuk beter en minder slaapverwekkend is dan dit.
