Boek: Brooke en Keith Desserich - Verstopte briefjes

verstopte briefjes Vorig jaar verscheen in diverse media het ontroerende bericht van een meisje dat tijdens haar terminale ziekte briefjes in huis had verstopt voor haar familie. Er zouden na haar onvermijdelijke dood nog elke dag briefjes van haar opduiken tussen hun spullen. Toen bekend werd dat de ouders van het meisje een boek uit hadden gegeven en dat het wel eens om een publiciteitsstunt zou kunnen gaan, werden de reacties op dit bericht iets achterdochtiger. Publiciteitsstunt of niet, Brooke en Keith Desserich hebben een zeer ontroerend verslag van het ziekteverloop van hun dochter Elena opgetekend in het boek Verstopte briefjes.

135 dagen
Wanneer doktoren de diagnose van een volgens verwachting ongeneeslijke hersentumor bij de 5-jarige Elena vaststellen, vertellen ze aan de ouders dat ze nog ongeveer 135 dagen te leven zal hebben. Kapot van verdriet maar vastberaden om de strijd met deze ziekte aan te gaan beginnen haar ouders een dagboek voor Elena’s zusje Gracie, zodat zij later over haar grote zus kan lezen. Bijna elke dag plaatsten Keith en Brooke een stukje op internet over het verloop van de ziekte, maar vooral over de strijdlust die Elena laat zien. Ondanks de vele ziekenhuisbezoeken en therapieën waar ze zich alleen maar beroerder door voelt blijft Elena haar positieve invloed op de mensen om haar heen uitstralen. Tijdens haar laatste dagen krijgt en doet Elena alles wat haar hartje begeert, maar haar grootste wens, weer als een gezond meisje met iedereen mee te kunnen doen, zal helaas nooit in vervulling gaan. Na vier keer haar verlammingsverschijnselen opnieuw overwonnen te hebben, sterft zij uiteindelijk op 6-jarige leeftijd, maar niet voordat ze door het hele huis lieve briefjes voor haar ouders en zusje verstopt heeft. Tot op de dag van vandaag vindt haar familie nog steeds stukjes papier met hartjes en hun namen erop.

Hartverscheurend
De dagboekfragmenten die Keith en Brooke op internet hebben gezet zijn inmiddels verschenen in boekvorm, voorzien van de ingescande briefjes en privéfoto’s van Elena en haar familie. Het boek is zo persoonlijk en beladen dat er eigenlijk geen oordeel over schrijfstijl of verhaalopbouw mogelijk is. Vanaf de eerste bladzijde zijn beide ouders zo volkomen open, eerlijk en oprecht over hun gevoelens ten opzichte van de ziekte van hun dochter, dat het meteen duidelijk is dat het hier om een hartverscheurend boek gaat. De dagboekfragmenten zijn veelal door Keith geschreven, met af en toe een stukje van Brooke. De auteur van een fragment wordt aangegeven in de header van elk hoofdstuk in de vorm van een hartje, dat elk hoofdstuk siert en wat Elena’s handelsmerk geweest schijnt te zijn. Het boek is geen uitgebreid medisch verslag over hersentumoren bij kinderen, maar een uitlaatklep van liefhebbende ouders. Soms is het boek daardoor wel erg persoonlijk, het staat bol van trotse anekdotes over hun kroost. Maar de boodschap die ze aan de lezer mee willen geven is universeel: geniet van je kinderen en koester elk moment dat je samen hebt.

Meer informatie over Elena en de stichting ten behoeve van kankeronderzoek die haar ouders op hebben gezet vind je op deze website. De opbrengst van de Amerikaanse boekverkoop komt volledig ten goede aan deze stichting.