Lowlands 2005
Toch gewoon redelijk op tijd opgestaan, al dan niet geholpen door de schreeuwende junky buren. Ach, het hoort erbij hè. Net zoals slecht weer ook een vast ingrediënt lijkt te zijn. Zo zouden vrijdags zware onweersbuien over het land trekken, wat ook gebeurde. Bezorgde telefoontjes sloegen al snel om in jaloerse telefoontjes toen bleek dat de buien het terrein om een kilometertje gepasseerd hadden. Vroeg in de middag was er wel eventjes een flink windje wat ten koste ging van de welbekende wortel op Cape Lowlands en de vingers tussen Alpha en Planet Paradise.
De eerste act was The Blue Van, een stelletje Denen die oude school Rock 'n Roll tot leven brachtten. Misschien niet het origineelste, maar wel ultiem festivalesk. Een gestoord springende bassist op het open lucht podium van de Charlie. Een tent is leuk bij slecht weer, maar zoiets geeft wel het perfecte sfeertje als de zon schijnt. Gabriel Rios, vorig jaar nog klein geprogrammeerd op de Higher Ground, ging zijn zonnetje laten stralen in de Alpha. Misschien niet de perfecte plek, maar ach, daar maalden niet veel bezoekers om. Al leek het optreden van vorig jaar door de intieme sfeer van de Higher Ground toen een stuk beter. Wij zijn helaas voortijdig weggegaan. Helaas ja, we wilden toch even met eigen oren horen of de negatieve hype rond Juliette and the Licks inderdaad waar was. Ze bleek inderdaad niets meer dan een actrice (Natural Born Killers) die eens wat wil gaan zingen. Er was weinig bijzonders aan, tenzij het uitzicht op een strak lijfje in een klein lapje stof met een spannend ritsje je een uur lang kan boeien. Ons niet in elk geval. Door naar Roisin Murphy in de naastgelegen Bravo. De zangeres bleek de echtscheiding en dus ook het einde van Moloko goed doorstaan te hebben en het tempo lag een tandje hoger dan voorheen. De muziek bevatte wat meer samples maar wordt nog altijd getrokken door de unieke classy stem van dit podiumbeest.
Tijd voor een Brits aandoend muziekblokje waar de Kaisers Chiefs de spits van afbeten. Ondanks een stevig in het verband verpakt pootje sprong de zanger weer van links naar rechts op het podium en losten ze de belofte als geweldige act helemaal in. De zanger zei het zelf nog het best toen hij eventjes tussen het publiek ging staan: you guys look fucking great from here! De man had het publiek geheel op zijn hand en liet ze op commando de handen in de lucht gooien. Door naar de Grolsch, waar The Bravery de new wave vakkundig reanimeerden. De zanger was goed bij stem, maar toch hoort dit soort muziek meer in een duister zaaltje. Uit New York, maar het leek toch ontzettend Brits. Hoe dan ook, toch leuk om ook hun U2-cover even meegepikt te hebben, zeg maar als voorprogramma van Franz Ferdinand. Ook dit jaar weer, al was het optreden niet meer zo indrukwekkend als die van de editie van 2004. De show was strak en ze deden precies wat er verwacht werd, maar de nummers kennen we nu wel. Toch van de troon gestoten door de Kaisers Chiefs...
Daar is het eerste gat in onze Lowlands. Ook wij moeten ooit eten. Eventjes terug naar de tent voor het gebruikelijke recept: bier. Dat kostte iets meer tijd dan gedacht en het was jammer dat we hierdoor The Prodigy, Royksopp en ook Tom Vek zouden missen. Maar ach, dansen zou er later op de avond nog genoeg gebeuren bij Makcim, Michael Mayer en Roni Size. Bovendien, Lowlands is ook camping, juist daar ontstaan de verhalen die je later aan je kinderen gaat vertellen. Dit jaar geen Theo meer, zowel bij Coolpolitics als rondgeschreeuwd op het terrein. Wel wat verspreid geroep dat er porno was, maar dat scheen toch niet echt helemaal aan te slaan. De beats van Makcim des te meer. Zijn mixkunsten waren misschien iets minder dan die van Mayer, maar hij had wel meer sfeer in zijn platen te zitten, viel aan het publiek af te lezen. Dat bood ons de ruimte om even bij Roni Size te kijken. Te kijken inderdaad. Zijn drum 'n bass was een paar jaar geleden leuk, maar bleek nu een gepasseerd station. Ach, tegen dit tijdstip wilden driekwart gewoon dansen, of dat nu in de Bravo of India op DJ's was, of op de rock gedraaid door de Alpha DJ's. Er zouden nog twee lange dagen volgen, dus op naar het luchtbed. Op de camping bruiste het eveneens nog. Een stel rumoerige junkies rechts en erg schattige limbootjes links van ons. Deze laatste zullen een jaar of 17 geweest zijn en sliepen met z'n drieën op één luchtbed. De spullen lagen in een naastgelegen windkoepeltje, wat een ware voorraadkast voor soep, thee, dropjes en nasi bleek te zijn.
