review

CD: zZz - Sound Of zZz

André (Dr.E)
Hoewel je op het eerste gehoor anders zou vermoeden bestaat zZz slechts uit twee man: Björn Ottenheim en Daan Schinkel. Samen maken ze onvervalste sleazy orgelrock, met uitstapjes naar big beat en zelfs lounge. En dat alles slechts met behulp van een orgel en een drumkit. Het maniakale stemgeluid van Ottenheim daargelaten.

'Energiek' is dan het eerste woord dat in je opkomt als je Sound Of zZz in je cd-speler stopt. Niet alleen de single Ectasy loopt er van over. En ja, soms wordt het wel eens te veel. Dat het zelfs knap beangstigend wordt. Beangstigend knap, zo je wilt.

Denk aan het specifieke orgelgeluid van The Doors, gecombineerd met de zang van, eh, Jim Morrison (The Doors). Zogezegd lijkt zZz 'slechts' een kloon van de psychedelische rockband uit de jaren zestig, maar het Amsterdamse duo is meer dan dat. Morrison zou het bijvoorbeeld waarschijnlijk niet over zijn hart hebben verkregen om lounge-invloeden in te bouwen in een nummer als Soul. En het grootse slagwerk dat voor Uncle Sam uit de kast is getrokken, zou zelfs voor The Doors te vooruitstrevend zijn geweest.


Anno 2005 kan het echter allemaal en zZz komt er goed mee weg. Natuurlijk gaat het duo meerdere malen ver over de schreef, maar wat wil je met twee jongens die slechts oog lijken te hebben voor rauwe en pure energie. Dat Ottenheim zichzelf geregeld overschreeuwd, moet je dan ook maar voor lief nemen. Zo intens, dat het zweet bijna uit je boxen gutst.

Niettemin zitten de nummers wel degelijk goed in elkaar, waardoor zelfs de meest psychedelische tracks op dit album dansbaar blijven. En toch blijf je het idee houden dat in elk nummer nog genoeg ruimte is overgebleven voor improvisatie.

Het is een van de redenen dat Sound Of zZz allerminst een makkelijke plaat is geworden. De mengelmoes van gruizig orgelgeluid en vaak onverstaanbaar gekreun zal niet iedereen bekoren. En zelfs voor de gevordere Excelsior-luisteraar zal het misschien even doorbijten zijn. Maar wie de moeite neemt om zich mee te laten slepen in een spookhuis van duistere emoties en hysterische geluiden, zal beseffen dat we hier te maken hebben met één van de meest bijzondere en originele Nederlandse bands van de laatste jaren. Alsof The Doors de soundtrack hebben gemaakt van de nieuwste film van Quentin Tarantino, de LSD-trip van Saint Germain. Om gek van te worden, zo goed.



Label: Excelsior Releasedatum: 23-mei-2005 Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!