Sonic Rush Adventure

De levels zijn, zeker in het begin, zeer makkelijk om doorheen te sjezen. Het volstaat eigenlijk om continu het rechterpijltje ingedrukt te houden en af en toe een sprongetje te maken; Sonic komt altijd wel op zijn pootjes terecht en zal zodoende vroeg of laat de eindstreep bereiken. Hoewel het er zonder meer flitsend uitziet, begint het bijna uitzichtloze geren op den duur te vervelen en hoop je dat er plaats wordt gemaakt voor de meer traditionele platformgameplay, zoals die nog ruimschoots aanwezig was in de oude Sonics. Pas in de latere levels, wanneer het eigenlijk al te laat is, wordt er daadwerkelijk een beroep gedaan op de timing en het reactievermogen van de speler. Met name de wat meer ervaren Sonic-fan zal binnen luttele uren door de game heen zijn gerend.

Dit alles neemt niet weg dat de levels ingenieus en met veel aandacht voor detail in elkaar zijn gezet. Het gebied is over beide schermen van de DS uitgesmeerd, waardoor je een goed zicht hebt op de vele mogelijke routes. Maak je een hoge sprong om via een hooggelegen vlakte te rennen naar het eindpunt, of spring je in het diepe om je weg te vervolgen door een ondergrondse grot? De game is zo snel dat je je vaak niet eens bewust bent van de tal van mogelijkheden die je op je pad doorkruist. Pas wanneer een level meerdere malen gespeeld wordt zal blijken hoe zorgzaam de makers ermee zijn omgesprongen.

<\/center>

Op den duur dwingt de game je er ook daadwerkelijk toe de levels meerdere malen te doorspelen. Om genoeg van de eerdergenoemde onderdelen voor je boot te bemachtigen zul je echt terug moeten keren naar reeds doorlopen gebieden, daar elk eiland zijn eigen soort grondstof herbergt. Hoewel dit geen bijzonder zware straf is, voelt het toch als simpele oprekking van de toch al niet bijster lange levensduur.

De eindbazen waarmee elk eiland afgesloten wordt verdienen een speciale vermelding. Deze zijn in een soort quasi-3D uitgevoerd: zowel de baas als de (automatische) camera bewegen driedimensionaal, terwijl Sonic nog steeds enkel naar links of rechts kan worden gestuurd. Altijd is een bepaalde tactiek met bijbehorende timing vereist, en hoewel ze nooit heel moeilijk worden, vormen de bazen een welkome afwisseling op de platformlevels.

Als alle levels doorgespeeld zijn is het gelukkig nog niet geheel uit met de pret. Allereerst kun je nog op de kaart op zoek naar kleine nog niet ontdekte eilandjes waar verloren schatten verstopt liggen. Daarnaast kun je proberen om de levels zo snel mogelijk uit te spelen om zo een meest hoge rang te behalen. Hiervoor zul je altijd op zoek moeten naar de meest snelle routes, wat voor mensen met veel geduld en weinig vrienden vele uren speelplezier toevoegt. Ook kun je missies doen die eerder doorkruiste gebieden en verslagen eindbazen hergebruikt met een daaraan toegevoegd doel. Bijvoorbeeld het verzamelen van een bepaald aantal ringen met een tijdslimiet. Het is in ieder geval duidelijk dat je niet vies moet zijn van herhaling om deze extra’s te kunnen waarderen.

De multiplayer mode is nog wel de meest welkome toevoeging. Hierin kun je het online of via WiFi tegen elkaar opnemen om zo onder andere te beslissen wie het snelst een level uitspeelt of in staat is de meeste ringen te verzamelen. Vooral voor de competitief ingestelde geest biedt de multiplayer een fikse verlenging van de gameplay.

<\/center>