Project Sylpheed

Tom (Pitom)
De missies die je elke keer weer opgelegd krijgt vallen uiteen in het veilig escorteren van één of meerdere ruimteschepen, óf een bepaald aantal rebellen de dood in jagen voordat de tijd voorbij is. Aanvankelijk zul je een beetje overvallen worden door de grote verscheidenheid aan kleurtjes, namen en icoontjes die hierbij in beeld verschijnen. Als je daar het chaotische gebrul via de intercom bij optelt is het spel bijna een grove aanslag op je innerlijke rust en zul je al je moed bijeen moeten schrapen om gewoon eens een keer die handleiding te bestuderen. Als je de game namelijk eenmaal wat beter leert kennen hebben de dogfights bijna iets rustgevends, mede door de lekkere techno-muziek die een bepaalde sfeer aanbrengt bij het geheel. Uiteindelijk komt het echter altijd neer op het stelselmatig opzoeken en neerschieten van vijandelijke vloten. Op den duur wordt dit bijzonder saai en vraag je, het verhaal nog in het achterhoofd hebbende, jezelf af of ze daar bij Square-Enix soms op creativiteit bezuinigen. Het is heel erg jammer dat ze die lekkere besturing niet optimaal hebben benut door het te mixen met gevarieerde missies.



<\/center>

Je kunt je ruimteschip uitrusten met een standaardwapen (automatisch vuur) en drie speciale wapens die weliswaar een stuk krachtiger zijn, maar wel te kampen hebben met gelimiteerde ammunitie. Aan het eind van elk level ontvang je naar gelang je prestaties een mooi geldbedragje, dat je uit kunt geven aan nieuwe onderdelen voor je ruimteschip. Waar je in het begin slechts enkele projectielen per keer af kunt vuren, is het op den duur mogelijk om met één aanval een gehele formatie van tien fighters te doen vervagen. Ja, in 2632 is niks te gek.

Tegenwoordig heeft bijna elk game nog genoeg extra’s te bieden nadat de singleplayer voltooid is. Het is pijnlijk om te zien dat de koek na de zestien toch al niet zo heel erg gevarieerde levels gewoonweg op is. Je zou de game nog op een hogere moeilijkheidsgraad kunnen spelen om zo nog meer onderdelen voor je schip te kunnen kopen, maar als je het beste met jezelf voor hebt laat je dat achterwege. Het komt er dus op neer dat deze game na een uurtje of tien spelen gewoon niks meer te bieden heeft. Een multiplayer mode had deze game zeker niet misstaan; de gameplay leent zich prima voor een potje knallen met je medemens. Blijkbaar moest de game snel af, of wilden de makers me gewoon graag een kuttijd bezorgen met deze titel.



<\/center>