The Sims 2: Nightlife

Wat direct opviel aan Nightlife was de enorme impact die het op je systeem heeft. In je eigen huis draait alles soepel, maar in de uitgaansgelegenheden hakkelt de game er op los. Op een PC die ruim boven de aanbevolen systeemeisen ligt moesten alle grafische opties naar low gezet worden om het nog enigszins speelbaar te houden. De lol van de restaurantjes, bowlingbanen en discotheken is er dan snel af want ook de laadtijden naar deze plaatsen toe zijn veel te lang.

Daar University echt grote veranderingen bood zijn deze in Nightlife eigenlijk ver te zoeken. Vooral als je bedenkt dat Hot Date, de uitbreiding van de eerste Sims game, eigenlijk hetzelfde te bieden had. Nightlife is een opgepoetste versie van Hot Date met een aantal, ook erg leuke, nieuwe kleinigheden.

Downtown ziet er echter wel schitterend uit, alle gelegenheden zijn leuk aangekleed en hebben ontzettend veel interactiemogelijkheden. Je kunt vanuit je eigen huis nu ook de andere huizen in de verte zien liggen, je hebt niet meer het idee dat je huis ergens in the middle of nowhere staat. Wat echt verschrikkelijk irritant is, is dat mede door de nieuwe mogelijkheid om sociale groepen te vormen, constant de telefoon gaat in je huis. Om helemaal gek van te worden. Bovendien is het bijhouden van al die contacten ontzettend lastig en zijn de dagen eigenlijk te kort om echt alles te doen en je sim happy te houden.