Concert: Amanda Palmer in Tivoli De Helling
Met een duistere begeleiding van Lyndon Chester op viool kwam stapvoets het vierkoppige "Danger Ensemble" het podium op geslopen, en even later verscheen Amanda Palmer gesluierd (en met krukken) ten tonele. Op dramatische wijze werd ze op haar stoel getild door het theatrale kwartet en trapte na een moment van ingetogen concentratie energiek af met 'Astronaut'. Een intense blik werd afgevuurd uit haar wijd opengesperde ogen, haar gezicht sprak boekdelen. Amanda was klaar om de zaal te veroveren: met haar prachtige stem, met haar geladen composities, met haar open karakter, met haar verhalen en met haar show, die ze samen met haar kompanen gedurende maar liefst twee uur op zou voeren.
Ze bedient zich grotendeels van haar nieuwe solomateriaal dat op haar recente en goed ontvangen release staat. Van 'Astronaut' vliegt ze moeiteloos door naar 'Blake Says', maar ook komt er vrij vroeg in de set al een Dresden Doll-track voorbij, 'Bad Habbit'. Met 'Runs In The Family' keert ze terug naar haar solowerk en laat bij vlagen een manische Amanda zien, die voor 200% opgaat in haar muziek. Schreeuwend in de microfoon en beukend op haar toetsen zuigt ze de hele zaal mee in haar performance. Samen met de capriolen die haar gekke Danger Ensemble uithalen zorgt Palmer voor meer dan genoeg vertier op de planken. Toch is er op gezette tijden ook plaats voor een ingetogen moment. Naar aanleiding van de schietpartij in Columbine schreef ze het nummer 'Strength Through Music'. Tijdens het maken van haar soloplaat pikte Ben Folds dit nummer eruit om toe te voegen aan de toch al indrukwekkende line-up. Korte tijd later vond de slachting op Virginia Tech plaats en kreeg het nummer wederom die obscure link mee. In een doodstille zaal (op het lawaai van glaswerk en kratten bij de bar na) las Lyndon Chester op berustende toon de namen van de slachtoffers voor alvorens Amanda het nummer met haar stem en spel kracht bij zette, een echt kippenvelmoment.
Om het publiek niet met een zwaarmoedig gevoel naar huis te sturen steunde de rest van de set voornamelijk op gekkigheden of intense nummers. Het dolletje dat Palmer met Neil Gaiman samen schreef, 'I Google You', zorgde tezamen met het vragenuurtje "Ask Amanda" voor een opgewekt intermezzo ("Are you horny or do you want a cookie?"). Later werd 'Guitar Hero' met luid gejuich ontvangen en was de show die de groep opvoerde bij de cover 'Umbrella' uiterst amusant. Na zich heel kort afgevraagd te hebben of ze de tijd nog niet overschreden had, ging ze onverstoord door, op naar de twee uur entertainment. Ze haalde het voorprogramma Jason Wembley (die in zijn uppie de zaal ook goed mee kreeg) weer op het podium en samen deden ze zich tegoed aan grappen en grollen: 'Tulpen uit Amsterdam' en de Engelstalige versie van 'De Stad Amsterdam' van Jaqcues Brel werden ingezet, een nummer over een elektrische deken werd voor het eerst live vertolkt en haar in Utrecht wonende zus zong een paar noten mee op 'Living On A Prayer' van Bon Jovi. Het was een avond die je gedachten in een zweefmolen zette, zwierend van intens naar ingetogen, van serieus naar humoristisch, van hard naar zacht en van instrumentaal naar schreeuwend. Amanda Palmer lijkt een muzikale alleskunner en het entertainen van een publiek is haar wel toevertrouwd. 29 Oktober treedt ze met haar groep nog op in 013 in Tilburg, dus mocht je dit stuk vertier nog willen zien, sla je slag! Voor je het weet wordt ze aangereden.
Foto's door Joost Melis
Locatie: Tivoli De Helling Datum: 27 Oktober 2008 Waardering:
