CD: Blaudzun - s.t.
“Speel het album om tien uur 's avonds af. Het moest de melancholie van de vallende duisternis en de nacht hebben. Nu het album af is heb ik het laatst gedraaid voor mezelf toen ik op een terras zat. En tot mijn verbazing werkte het ook prima met een zonnetje erbij en een glas rosé in mijn hand.” Aldus de getalenteerde singer-songwriter Johannes Sigmond, misschien beter bekend in ons Nederlandse muzikale landschap als Blaudzun. Het album waar hij over vertelt is van eigen hand: een titelloos debuut voor de man uit Amersfoort die zijn artiestennaam afleidde van een vrij onbekende Deense wielrenner. Die nachtelijke sfeer die hij het album heeft meegegeven was doelbewust. Sigmond wou dat zijn liedjes fungeerden als een soundtrack voor een nachtelijke auto- of treinrit. Om het geheel in de juiste volgorde te zetten is hij zelf ’s nachts eens in de auto gestapt en heeft een paar uur rondgereden om uit te vogelen welke track waar moest komen.
Het resultaat mag er in ieder geval wezen. Sferische en dromerige singer-songwriter pop valt als de schemering om je heen. Een warme jas van melancholie die onder andere parallellen heeft met Radiohead. In ‘Blindspot’ lijkt Blaudzun een blauwdruk van Thom Yorke die zijn kunnen toont op een melodie die zo door The Verve in elkaar gestoken kon zijn. Een indringende akoestische gitaar en accordeonklanken kleden het geheel prachtig aan. Het overige en diverse instrumentarium dat de plaat vult, zorgt voor een mooie afwisseling op het toch zeer gebalanceerde werk. Piano, xylofoon, gitaar, percussie en violen komen onder meer voorbij en begeleiden de aangrijpende vocalen en dito melodieën van Blaudzun perfect.
Naast Radiohead vliegt Ed Harcourt in 'California' en 'Tidal Wave' voorbij, al lijkt het intro van de laatste even te refereren aan Elliott Smith. Even later stel je jezelf de vervlogen klanken van Ben Christophers voor in 'Black Thread'. Ook The Veils en Ryan Adams passeren even de revue, maar eigenlijk is parallellen trekken niet eerlijk voor Johannes Sigmond. De Amersfoorter heeft het met deze debuutplaat al zover geschopt dat hij deze gelijkenissen zo kan dragen en dat hij nergens als een kopie klinkt. Het debuut van Blaudzun is simpelweg een briljante plaat geworden waar Nederland erg trots op mag zijn. Het album is inderdaad ook overdag te dragen, maar hij geeft je gegarandeerd kippenvel met een glas single malt whisky, een donkere sterrenhemel en een melancholische bui.
Label: V2 Datum: Juni 2008 Waardering:
