review
CD: Hellogoodbye - Zombies! Aliens! Vampires! Dinosaurs!

Even leek het erop dat het Californische kwartet de zomerhit van 2007 in Nederland ging scoren met 'Here (in your arms)'. Je weet wel, dat aanstekelijke deuntje met eenvoudige percussie en activerende synths en dito bliepjes en het zoete refreintje: "You are the one, the one that lies close to me. Whispers: Hello, I've missed you quite terribly. I fell in love, in love with you suddenly. That there's no place else I could be but here in your arms.".

Het is zo simpel in elkaar gedraaid en toch zo verdomd vermakelijk. De rest van het album valt in hetzelfde genre te schuiven: liefelijke, kindvriendelijke en milieubewuste synthpop. "Happyhappy gogo" zeg maar. Het is alsof 'Panic! at the disco' hun instrumenten hebben ingeruild voor elektronische gadgets en xylofoontjes. Samen met de successingle 'Here (in your arms)' is 'All Time Lows' het meest aanstekelijke nummer en heeft nog iets scherps. Het overgrote deel is te braaf voor woorden. De teksten zijn zoetsappiger dan honing en de deuntjes niet spannend te noemen. Ook het artwork is een mix van 'troetelbeertjes en Ovide en zijn vriendjes'-achtige makelij. Suiker electropop zou de lading prima dekken. Een stel gitaren en scherpe riffs zou de band geen windeieren leggen. Op een paar erg leuke tracks na blijkt het een album te zijn voor tienermeisjes met een paardenmagazine, roze frutsels in hun kamer en knuffelberen in bed. Zomers! Zoet! Lief! Braaf!
Label SonyBMG Datum: 21 mei 2007 Waardering:





Panic at the Disco is namelijk een enorme Kraspanda band (of zangclubje of iets dergelijks)
Maar terug komend op de cd
Muziekaal zit het gewoon goed in elkaar. Het klinkt lekker, vrolijk en Electronica (of in iedergeval een grote hoeveelheid vage bliepjes etc) is altijd leuk.
Ik zou de cd 4 sterren geven en ik ben niet eens een meisje in een roze jurkje wat fan is van de troetelbeertjes en paardrijden.
Je kan het kut vinden, maar ondersteun het dan met goede argumenten. De vergelijking met panic at the disco gaat in het geheel niet op. Een kleine tekstenstudie zou je inzicht moeten geven in de heerlijke ironie die deze hele plaat kent.
Een vergelijking met een nummer als stacey's mum of een licht elektronische blink 182 zou ik eerder trekken.
http://www.nopeisdope.com/
En die panic in the disco vergelijking slaat ook nergens op, want ik draai het liefst een dikke bolus op die band, daar vind ik echt geen moer aan. De teksten zijn misschien wel zoetsappig, maar bij de helft van de nummers versta je het niet eens doordat ze electronisch verdraaid zijn. De melodie is gewoon leuk. Voor gitaren en riffs zet je maar wat anders op, keuze zat. foto
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken