CD: My Chemical Romance - Three Cheers For Sweet Revenge

Een paar weken terug keek ik tijdens mijn welverdiende vakantie (reviewen is hard werken) in Zwitserland naar de Duitse MTV, die ook bedoeld is voor de Duitstalige regio's van Zwitserland. Op deze zender komt ongeveer elke dag nog wel Sum 41 met 'Into Deep' voorbij, dus ik kreeg de indruk dat de Duitsers, Oostenrijkers en Zwitsers naast heimatmusik en foute heavy metal dus ook wel van skate-achtige muziek houden. Niet gek met al die wintersporters. Er kwam ook een band voorbij met een hilarisch slechte videoclip en daarbij was de muziek ook al niet veel. Ik lachte hard. Ik was benieuwd welke band dit nu weer was (zeker Duitsers!). Het lachen verging mij toen ik zag dat het My Chemical Romance was, want ik wist dat ik deze band ging recenseren. Volgens mijn inlichtingen was het toch garagerock?! Ik krijg die inlichtingen nog wel!



Wat doe je wanneer je al zo'n oordeel hebt geveld over een band die je oppervlakkig kent? Je gaat de cd een keer of 30 luisteren en probeert er positieve dingen uit te halen. Ik zal eerlijk zijn mensen, dat viel niet mee. Ik ben niet vies van een beetje punk zo op z'n tijd maar dit is andere koek. Beavis & Butthead bestempelde de Britse rockmuziek altijd als 'huilerig'. Deze twee kwajongens hebben die hele golf Amerikaanse rockbands (waarvan de zangers altijd verdrietig zijn omdat niemand hen begrijpt) die na hun tijd ontstond helaas gemist. Huilen kan zanger Gerard Way van My Chemical Romance ook. Sterker nog, hij doet niet anders. Maar het zal ongetwijfeld bij zijn imago als 'dark individual' passen.
De songs zijn daarentegen nauwelijks donker te noemen, ondanks een songtitel als: 'It's Not a Fashion Statement, It's a Deathwish'. Toch zijn de teksten wel degelijk persoonlijk maar daardoor ook humorloos. Dan blijft er niet veel over wat het voor mij interessant maakt. Hoe puntig, snel, hard en direct sommige nummers ook zijn. Three Cheers For Sweet Revenge bevat gewoon te weinig goede songs en zeker geen uitschieters. Liefhebbers van moderne Amerikaanse pop-punk (The Used, Taking Back Sunday, Get Up Kids) raad ik aan om deze cd eens te beluisteren. De meeste algemene muziekfanaten zullen hier weinig mee kunnen.



Label: Warner Releasedatum: 8 juni 2004 Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!