Van Kalmthout ijzersterk in IndyCar-race Portland, Palou doet gooi naar titel
Op de Portland International Raceway is zondagavond de zestiende en voorlaatste race van het jaar in de IndyCar Series afgewerkt. Daarin kon de titel vergeven worden, wat voor de nodige spanning zorgde, terwijl het sowieso best een vermakelijke race werd.
Graham Rahal had de poleposition te pakken en vertrok naast Scott McLaughlin, voor Colton Herta, Scott Dixon, Alex Palou, Pato O'Ward, Will Power, Callum Ilott, Alexander Rossi en Marcus Ericsson - Rinus van Kalmthout mocht plaatsnemen op de dertiende startplek.
Ondanks het traditiegetrouw slecht oplijnen voor de start werd het groen gezwaaid, waarbij Rahal de leiding behield. McLaughlin, Palou, Herta en Dixon volgden, Romain Grosjean kwam in de problemen en moest gelijk met schade de pitstraat in.
Al na twee ronden ging het ook fout voor Power: in duel met Rossi schoof hij de baan af, caution. Even later konden we door en na een kleine twintig ronden werden de eerste pitstops gemaakt, wat voor Herta niet zo best ging: hij reed te snel door de pitstraat en moest een drivethroughpenalty incasseren.
Palou ging ondertussen langs McLaughlin naar plek twee en kwam later dan de rest naar binnen, inmiddels vanaf de leiding. Een ronde later kwam Dixon als laatste van de voorste mannen binnen, waarna het overzicht weer wat duidelijker was: Palou voorop, voor Dixon, Felix Rosenqvist, O'Ward, Kyle Kirkwood, Rahal, McLaughlin en Josef Newgarden.
Na een korte stint kwam Palou als eerste van de leiders weer binnen. Van Kalmthout was ook vrij vroeg gestopt en ging zo langs de wat later gestopte Rahal én McLaughlin, kort daarop gevolgd door een stevige inhaalactie op Ericsson.
Rosenqvist stopte wat later en kwam achter Palou terecht, Dixon wachtte nog twee rondjes langer en zo was de orde weer hersteld: Palou voorop, ruim voor de duellerende Dixon en Rosenqvist, met daarachter weer O'Ward, Newgarden én Van Kalmthout.
Met zo'n dertig ronden te gaan was het wederom Palou die de serie pitstops opende, in dit geval in principe de laatste - hij wisselde zijn zachte banden in voor hardere exemplaren. Van Kalmthout dook er gelijk achteraan en de rest volgde niet veel later, met Rosenqvist als laatste.
Gelijk na Rosenqvists's stop kregen we een caution: Agustin Canapino was gespind. Even later konden we door met een ruime twintig ronden te rijden, alle pitstops achter de rug en Palou voorop, gevolgd door Rosenqvist, Dixon, O'Ward, Newgarden, Van Kalmthout en McLaughlin, die snel posities verloor.
De overwinning van Palou kwam geen moment meer in gevaar, hij reed zeer overtuigend naar een nieuwe zege én, belangrijker, zijn tweede IndyCar-titel - de eerste keer sinds wijlen Dan Wheldon in 2005 dat de kampioen vóór de slotrace bekend is. Rosenqvist werd tweede, voor Dixon, O'Ward, Newgarden en Van Kalmthout, die een uitstekende race bekroonde met zijn beste resultaat van het jaar.
