Rechtse hoek
Verkiezingsavond 2012.Mijn vrouw kwam binnen met een schaal oliebollen. De vuurpijlen lagen droog in het schuurtje, ik kon ze maar niet uit m'n hoofd zetten. Straks zou het gaan knallen zoals het nog nooit had geknald. Ik had van die lekkere Iraakse strijkers gehaald in België, net over de grens. Het aftellen begon. Rechtsboven in het tv-scherm begon een klokje te lopen. Natuurlijk zat m'n vrouw er weer doorheen. Waar een flinke rechtse hoek al niet goed voor is. Ik raak altijd wat gespannen zo aan het eind van het jaar. Tien, negen, acht. Je gaat toch op zo'n moment even denken aan alles wat je bereikt hebt de afgelopen maanden. Bitter weinig zoals altijd. Maar je moet de gezonde jaren tellen en tevreden zijn. Twee...één! De voorlopige prognose! Wát? Geen vuurwerk? Geen knallende kurken? Geen Ron Brandladder die me een voorspoedig nieuw jaar wenst? Teleurgesteld bracht mijn vrouw de oliebollen weer terug naar de keuken. Het vuurwerk moest nog maar even blijven liggen. De strijkers doneerde ik aan wat opgewonden Mohammedanen die zich druk maakten over een of ander Youtube filmpje.
Zo'n verkiezingsavond verwardt me. Het begon al bij het grote RTL debat. Als een malle zat ik te SMS-en. Ik vond persoonlijk dat ondanks alles Roemer had moeten winnen maar kon met geen mogelijkheid de optie 'wild-card' vinden. Ik verwachtte ook dat er ieder moment drie stoelen omdraaiden met daarin Wiegel, Kok en Lubbers. Coaches voor de nieuwbakken lijsttrekkers. Hadden ze hard nodig overigens. Ze konden niet eens zingen!
Al die politieke shows, met als dieptepunt het krampachtig gezellig programma van Nieman, heeft er voor gezorgd dat de politiek weer voor 'het volk' is. En ik weet niet of ik daar blij mee moet zijn. Opeens is iedereen politiek actief! Zelfs mijn buurvrouw, waarvan ik weet dat ze nooit gestemd heeft, liep plotseling met een mandje CDA lollies over straat. De politici worden ook steeds beroemder. Tijdens het bekendmaken van de voorlopige, definitieve, mogelijke, gepeilde, bedachte, weet-ik-veel, prognose moest onze premier naar het podium lopen om de brallende ballen van de Veu Veu Deu toe te spreken. Maar liefst twee keer moesten we het compleet overschatte orkestje Coldplay aanhoren eer Mark het podium beklom. Ik zei nog tegen mijn vrouw; dat wordt neuken. Waarna zij subiet haar jurk uittrok. Waar een rechtse hoek al niet goed voor is. Ik raak nogal opgewonden wanneer ik Coldplay hoor. Ik excuseerde mij bij haar en legde uit dat ik op Mark doelde. Maar mijn fantasie werd ruw verstoord toen plotseling Uri Rosenthal in beeld verscheen. Alsof iemand wasbenzine in m'n ogen smeet. Hij keek Rutte aan met een partij zaadvragende ogen waar Kim Holland nog inspiratie uit zou halen. Ik greep die avond naar de fles want ik was bang dat de lopende mini-bar, Ton Elias, straks nog uit ballorigheid zou gaan breakdancen. De hele toespraak heb ik niet meer gehoord. Wel zag ik in een flits LA The Voices voorbij komen op het feestje van de dikke liberalen. Ik moet zeggen; een spectaculaire manier van Rutte om zo uit de kast te komen.
Al met al vraag ik werkelijk af waar we naar toe gaan met z'n allen. Zou er verbazing ontstaan wanneer we Wilders volgend jaar op een duikplank zien? Overigens lijkt me dat wel weer geinig. Ik zou het natte haar van Geert wel eens willen aanschouwen. Hoe komt die gast de douche uit, vraag ik me wel eens af. Het tv-format is al richting Endemol. Lijsttrekkers staan op een duikplank en verkondigen hun verhaal. Een 'facttjekker' tjekt of het klopt. Dat is immers de ambacht van een 'facttjekker'. Is de lijsttrekker in kwestie aan het jokken, dan moet hij van de duikplank springen. Presentatie is handen van een toegetakelde Patty Brard. Met een dikke lip stelt ze de vragen. Peter R. de Vries sleurt ze vervolgens mee naar het omkleedhokje om de lijsttrekker eens...afijn gebruik je fantasie maar.
Ook stel ik voor, in het kader van nieuwe politiek, om een transferperiode in te lassen voor alle politieke partijen. Dat Diederik Samsom tijdens de formatie de tijd heeft om naar de VVD over te stappen bijvoorbeeld. En dat daar een programma omheen wordt gemaakt. Met een tafel ofzo. En drie gasten. Waarvan één lolbroek. Moet je er tussen hebben anders kijkt er niemand. En dat we dan wekenlang praten over de transfer van Samsom en wachten op de persconferentie van de formateur die door de KNVB is aangesteld.
Politiek als entertainment is in Amerika heel gewoon. Maar wij leven goddomme in Nederland. Klein, vervloekt, onzinnig land. We laten ons gek maken door politici die ons wijsmaken dat we een centrale rol in Europa spelen. Vraag iemand in Denver maar eens waar Nederland ligt. Hij zal Frankrijk op de kaart aanwijzen.
Overigens moet ik wel eerlijk zeggen dat de verkiezingsavond me op een top idee heeft gebracht. Iedere keer wanneer ik thuis kom van het werk en mijn vrouw het sleutel in het sleutgat hoort draaien, zet ze keihard de muziek aan. Waar een rechste hoek al niet goed voor is.
