Wilders verdient een tweede kans

Bijna had ik als titel "Geert verdient een tweede kans" genomen. Dat zou raar zijn geweest omdat ik Wilders niet persoonlijk ken, dus we zeker niet op 'first name basis' met elkaar omgaan. Toch weet iedereen wie ik bedoel als ik Geert in de titel had gezet. Geert Wilders dus, voor diegene die het nog niet doorhadden. En die Geert Wilders verdient een tweede kans.

Wilders heeft vernieuwing gebracht in ons land. Of die vernieuwing altijd goed is geweest dat is de vraag, maar vooruitgang vraagt nu eenmaal om offers. Hij heeft een van de laatste taboes doorbroken, een van de laatste heilige huisjes omvergehaald, namelijk die van de politieke correctheid. Dankzij Wilders is "de straat" in de Tweede Kamer gekomen. Het laagje vernis der beschaafdheid van de hh politici bleek maar weer eens flinterdun toen Mark Rutte met zijn "Doe zelf eens normaal" reageerde. Die primaire reactie, het rauwe onderbuikgevoel kwam er in één keer uit. De hooggeplaatste premier bleek ook maar een gewoon mens.

Geert Wilders stond niet alleen voor vernieuwing maar ook voor zijn kiezers. Dit was waarschijnlijk niet in het landsbelang, maar het is maar de vraag of een politicus daar steeds aan moet denken. Hij of zij is immers gekozen vanwege de standpunten die de partij inneemt. Het doel van de politicus is om die standpunten te vertegenwoordigen. Er valt uiteraard wat te onderhandelen, maar als je vindt dat jouw standpunten te veel geweld wordt aangedaan, dan moet je kiezen voor de partijlijn en je kiezers. En dat is wat Geert Wilders gedaan heeft. Of het met de juiste intenties is gedaan blijft de vraag, maar daar is hij dan ook weer een politicus voor.

Hij bracht vernieuwing en verandering. Hoezeer die verandering ongewenst was bij de gevestigde orde bleek maar weer eens nadat het kabinet was gevallen. Het merendeel van de oppositie, Sap en Pechtold voorop, wist niet hoe hard ze naar de voormalige regeringspartijen moest rennen om er in twee dagen een akkoord uit te stampen, het zogeheten Kunduz-akkoord. De oude achterkamertjespolitiek vierde weer eens hoogtij en het wordt hoog tijd dat de traditionele partijen hier nu eindelijk eens flink op afgerekend worden, het CDA voorop. Het smerige opportunisme van die partij moet nu toch eens definitief afgestraft worden, maar ik vrees dat het IQ van de harde kern van het CDA-stemvee te laag is om door te hebben waar die partij mee bezig is. Voor de verkiezingen was er een heel congres over de vraag of ze wel met Geert Wilders in zee konden gaan. Dat konden ze uiteindelijk, en koud heeft Wilders zijn hielen gelicht of vele CDA bewindslieden keerden zich van de samenwerking af. Ze kunnen beter de afkorting van hun jongerenafdeling, het CDJA, overnemen en vanaf nu Judas definitief in hun partijnaam voeren.

Daarnaast blijkt afgelopen weekend overal in Europa het gelijk van Geert Wilders, te beginnen in Griekenland. Vele maanden is men in Europa bezig geweest om Griekenland en de euro te redden, ten koste van vele honderden miljarden euro's die alleen dienen om een gat van ongekende omvang te dichten. Miljarden euro's die alleen dienen om een val te voorkomen, niet om iets op te bouwen. Miljarden euro's die heel goed gebruikt hadden kunnen, nee, moeten worden om de rest van Europa te helpen de crisis het hoofd te bieden. En wordt het gewaardeerd door de Grieken? Welnee! De twee partijen die dankzij enorme bezuinigingen ervoor gezorgd hebben dat Europa die hulp geeft, zijn vernietigend verslagen tijdens de Griekse verkiezingen: van zesenzestig naar hooguit veertig procent. Ze willen daar niet geholpen worden, dus Geert Wilders had gelijk: stoppen met hulp geven, de stekker eruit (een Sapje), Griekenland uit de euro en klaar ermee. Wie niet wil, die niet zal.

Ook de Fransen hebben zich uitgesproken tegen de euro en Europa door te kiezen tegen Sarkozy. Sarkozy die er alles aan gelegen was om Europa en de euro bijelkaar te houden en maar geld in Griekenland te blijven pompen. Net zoals in Duitsland de regeringscoalitie CDU en FDP in Sleeswijk-Holstein de meerderheid kwijt is. Het CDU van Angela Merkel, die net als Sarkozy de euro, Europa en de Grieken een warm hart toedraagt, heeft daar hun slechtste verkiezingsresultaat sinds 1950 behaald. De FDP kwam nauwelijks boven de kiesdrempel uit. We zijn er klaar mee en dat laten de kiezers nu merken.

Daarom verdient Geert Wilders een tweede kans. Maar dit keer niet als gedoogpartner, maar als echte regeringspartij. Echte verantwoordelijkheid en echte ministers leveren. Niet zo maar een beetje halfslachtig meedoen en tegelijk vanaf de zijlijn boe-roepen wanneer het hem belieft, maar echt meedoen. Niet staan voor wat je zegt als het toch niet uitmaakt, maar weten dat wat je doet gevolgen heeft. Heeft Wilders daar de ballen voor? Hij moet wel, anders verdwijnen zijn zetels tezamen met zijn geloofwaardigheid. Hebben andere partijen daar de ballen voor? De VVD wel denk ik. Die willen het nog wel met de PVV proberen. Maar de andere? Ach, als je hard genoeg duwt, wil ook het CDA wel weer. Daar hoef je niet eens zo hard voor te duwen denk ik. De SP zou het ook wel kunnen. Of ze het willen is iets anders, maar het kan wel. GroenLinks, D66 en de PvdA, willen "uit principe" niet. Geef Geert Wilders een tweede kans in de Tweede Kamer, je weet wat je te doen staat op 12 september.