Job weg

Vandaag bereikte me de jobstijding dat Job Cohen aftrad als leider van de PvdA en meteen ook maar de Tweede Kamer verlaat. Waarom vind ik dat een jobstijding? Ik mag de man nou eenmaal graag ook al stem ik geen PvdA. Hij is gewoon een aardige man, met wie je niet snel ruzie krijgt.

Dat is nou net het probleem met Job Cohen. Hij is aardig en dat is niet de bedoeling in de politiek. Maar hij was eigenlijk nu juist ingehuurd om aardig te zijn. Ik weet niet of iemand het zich nog kan herinneren, maar in september 2009 stond de PvdA in de peilingen op veertien zetels. Net als nu dus. Nog geen halfjaar later had de PvdA vierendertig zetels in de peilingen. Reden? Job Cohen. Job kwam, Job zag en Job overwon. ‘He did a very good job’ zouden de Engelsen zeggen.Maar Job kwam maar voor één job: minister-president. En dat kwam er niet van. 

Ik weet niet of politieke partijen profielen maken van de mensen die ze naar voren schuiven in de fractie en voor belangrijke posten in een kabinet, maar eigenlijk zouden ze dat moeten doen. Als dat namelijk was gebeurd dan was Cohen nooit fractieleider geworden na de verkiezingen. 
Cohen voldoet uitstekend aan het profiel van een minister-president. Hij kan prima boven de partijen functioneren en de boel bij elkaar houden. Hij is niet iemand die grote risico’s neemt, zomaar iets roept, buiten de pot pist of buiten de piste gaat skiën. Hij is niet iemand die het conflictmodel zoekt, maar juist het harmoniemodel. Daarom was hij zo’n goede burgemeester. Tegenstanders zullen misschien zeggen van niet, maar vraag het de meeste Amsterdammers maar eens. Kijk naar het effect dat hij had op de peilingen. 
Job Cohen zal iemand nooit een bedrijfspoedel noemen. Als burgemeester van Amsterdam heeft hij heldenwerk verricht na de moord op Theo van Gogh. Mede door zijn handelen zijn grote rellen uitgebleven. Sommige mensen vonden dat zijn ‘de boel bij elkaar houden’ te slap is geweest, maar wat hadden ze dan gewild? Dat woedende Nederlanders met kalasjnikovs de Marokkaanse wijken in waren getrokken en op iedereen hadden geschoten die bewoog? Dat de huizen van die mensen in de fik waren gestoken? Dat moskeeën in de fik zouden zijn gestoken? Of beklad met fascistische leuzen? Moesten Marokkanen en Nederlanders tegen elkaar worden opgezet? Had Cohen de Marokkaanse gemeenschap uit de stad moeten verbannen? Dom gezwets natuurlijk. Het is altijd gemakkelijk lullen als je zelf geen verantwoordelijkheid hebt. Ik vind dat hij dat destijds uitstekend heeft opgelost en vele mensen denken dat met mij.
Ook als minister-president zou hij het zeker goed hebben gedaan. Ook die hoort boven de partijen te staan en de boel bij elkaar te houden. Een minister-president moet niet polariseren.

Maar een oppositieleider moet wel de verschillen blootleggen tussen het kabinet en de oppositie en daar was Job nu juist niet voor ingehuurd door Wouter Bos. En dan zie je dat al die zetels die door Jobs aantreden als paddenstoelen uit de grond schoten nu weer als sneeuw voor de zon verdwenen zijn. Als ik me een paar clichés mag permitteren.
Die mensen hebben allemaal op een persoon gestemd en toen die tegenviel hadden ze alleen nog de PvdA zelf nog over en daar stemden ze in 2009 ook al niet op.

Cohen is iemand die altijd zal proberen te bemiddelen in een conflict. Hij zou het goed doen als minister van Buitenlandse Zaken. Maar in de Tweede Kamer moet je afrekenen met brievenbuspissers, mensen die een hondje redden, maar hun vrouw mishandelen en mensen die met sterke oneliners op de proppen komen en dan krijg je een situatie waarin mijnheer Foppe het aan de stok krijgt met Jacobse en Van Es. Dat wint mijnheer Foppe natuurlijk nooit. 

Als er profielen zijn bij een politieke partij dan voorkom je dit soort situaties. Een fractieleider die moet gaan proberen de oppositieleider te worden, moet aan heel andere eisen voldoen dan een minister-president. Zo’n man of vrouw moet altijd alert zijn. Weet je nog toen Wilders het over islamitisch stemvee had? Wie stond er meteen op om er iets over te zeggen? Emiel Roemer. Niet dat de SP mijn partij is, want daarvoor is ze te conservatief, maar Roemer is wel iemand die alert is en tegengas kan geven. Cohen is dat niet. Die durft dat niet uit eigen beweging. Hij is ook geen scherp debater en dat moet je als oppositieleider wel zijn. Als er dus duidelijke profielen waren geweest voor de verschillende functies dan was Cohen meteen na de mislukte onderhandelingen met de VVD opgestapt ten gunste van iemand die wel aan het profiel beantwoordde. Maar dat gebeurde niet. 
Ik vind het jammer dat Cohen geen minister-president is geworden, ook al stem ik niet op zijn partij. Ik vind het niet jammer dat hij weg is als fractieleider, want daarvoor is hij niet geschikt. Voor hem persoonlijk vind ik het overigens wel jammer en triest. Maar het meest trieste vind ik wel de houding van zijn eigen partij.

Dat de PvdA niets doet als mensen weggepest worden, dat wisten we al. Maar dat ze hun eigen mensen wegpesten dat wist ik niet. En eigenlijk is Job weggepest. Niet door Wilders, niet door Roemer, niet door Rutte, maar door zijn eigen fractie. Eerst binnengehaald om de kiezers weer aan hun kant te krijgen en nu mag hij afdruipen om als een afgedankte, natte poedel in de regenachtige nacht te verdwijnen. Jammer.