'Osama Bin Laden leeft!'

'Natuurlijk is hij niet dood. Wat denk je zelf? Ik hoorde vandaag een grappige anekdote. Hoewel hij uiteindelijk misschien eerder droevig is dan grappig. Enfin, beoordeel zelf maar. Niet al te lang geleden werd er bij Universal Pictures, dat grote filmproductiebedrijf, een script ingeleverd. Het synopsis zag er zo uit: een groepje mannen, allen minimaal met de capaciteiten van Sylvester Stallone ten tijde van de eerste twee Rambo-films, wordt getraind om 's werelds meest gezochte vijand uit te schakelen. Het eerste deel van de film laat een belangrijk deel van de selectie en trainingen van deze mannen zien. Het toont waarom ze zo gehard zijn, zo onverschrokken, zo vechtvaardig en waarom juist zíj de ultieme unit zijn. Als er één groep is die deze missie kan uitvoeren, dan zijn zij het: Team Geronimo.
Het tweede deel van de film toont de daadwerkelijke missie. Met geniale zoekapparatuur, ingenieuze hittezoekers en meer spectaculaire gadgets, wordt de man gevonden. Relatief eenvoudig eigenlijk. Met helikopters wordt Team Geronimo naar de schuilplaats gevlogen. Ze worden gedropt in de tuin. Na een van de langste actiescènes uit de filmgeschiedenis, kogelen ze de gevaarlijkste man van de wereld neer. Bullet in the head. Terwijl ze toch van plan waren hem gevangen te nemen, maar ze moesten wel schieten, hij had zijn ogen zo gevaarlijk opgeslagen. Ze haasten zich terug naar de helikopter, met een paar gevangenen, belastende en belangrijke informatie die ze vonden in het huis én de gedode voormalig gevaarlijkste man ter wereld. Ze vliegen terug naar de basis. Een van de mannen speelt wat met een groot mes en spreekt enige eenvoudige, maar lovende woorden over het team. Een ander is bezig zijn strak zittende haarband uit zijn haar te trekken. Een ander teamlid zit bij de deur. Wanneer ze boven zee vliegen, dondert hij het lijk naar buiten. Wat moet je er anders mee? Ze maken grapjes over hoe hij valt. Het beeld zoomt uit en op grootse viool-uit-een-synthesizer-klanken zien we de zwarte helikopters de zon tegemoet vliegen. Universal Pictures heeft niet eens de moeite genomen om een beleefde afwijsbrief te sturen naar de schrijver van dit script. Zo'n rammelend en volledig ongeloofwaardig kutverhaal vonden ze het. Zelfs de originele Rambo-scripts wonnen het van dit prul, qua geloofwaardigheid.

Jij begrijpt toch ook wel dat het niet waar is? Osama Bin Laden is niet dood. Volgens het Amerikaanse opperhoofd was het een briljant geplande missie. Maar ze waren even vergeten te plannen wat ze met het lijk zouden doen, wanneer ze hem hadden neergekogeld. Dat geloof je toch niet? Zoals Obama het verloop van de actie naar buiten bracht, klonk het als een indrukwekkende actiefilm. Maar als je ook maar een seconde kritisch luisterde of naar de daadwerkelijke feiten keek, ontdekte je een matige psychologische thriller. Het hele verhaal is omgeven met suggestie en suspense, van actiebeelden is nauwelijks sprake. Hitchcock zou zich omdraaien in zijn graf.
Amerika wil ons iets laten geloven, maar al het bewijs wordt achtergehouden. Er is geen lichaam, we hebben nog altijd geen foto's van het lijk gezien en van de aanval op het huis is ook nog geen enkel beeld naar buiten gebracht. Terwijl Amerika toch zo trots is op hun actie. Vreemd, is het niet?

Er zijn twee opties: hij leeft nog of hij is dood. Die opties zijn er bij iedereen die we een tijdje niet hebben gezien.
Als hij dood is, is dit niet te wijten aan operatie Geronimo, maar aan de nierziekte van Bin Laden. En hij is ook al een paar jaar dood. Volgens de Sultan Tarar, rechterhand van de Talibanstrijder Mullah Omar, overleed Bin Laden aan nierkanker in mei of juni 2002. De geest van de gevaarlijke Al Qaidaleider werd echter levend gehouden door de Amerikaanse regering. Om de bevolking bang te houden voor moslimterrorisme. De CIA zette zelf videoboodschappen in scène, als propaganda voor de oorlog tegen terrorisme. Nu is ook Osama's geest dood, maar de Amerikaanse regering blijft angst zaaien door te waarschuwen voor wraakacties van Al Qaida.

Wat ook maar zo eens zou kunnen is De Grote Vrieskist. Ergens in Amerika ligt al jaren het lichaam van Bin Laden opgeslagen. In het geheim, wachtend op een geschikt moment voor de Amerikanen om er gebruik van te maken. Er weerklinken geluiden uit zeer betrouwbare bron die melden dat oud-president Bush in 2004 de dood van Bin Laden bekend wilde gaan maken, zodra zijn herverkiezing in gevaar dreigde te komen. Hij heeft het niet gedaan, want hij werd herkozen en had het dus niet nodig. Met Obama is dat echter een ander verhaal. Hij stond er echt niet best voor tijdens de peilingen. Zijn populariteit had een stevige impuls nodig. Wat werkte beter dan nu dat lijk uit de vriezer te trekken?

Het meest voor de hand liggende is natuurlijk dat Bin Laden helemaal niet dood is. Ik zei al dat er geen lijk is, geen foto's, geen beeld van de missie, maar vergeet ook niet dat de Pakistaanse Taliban Osama's dood ontkent. En waar zat Osama volgens de Amerikanen? Inderdaad: Pakistan.

Ik weet niet wat ik precies moet geloven. Ik weet alleen dat ik die klote Amerikanen niet moet geloven, hun verhaal klopt van geen kant. Fantasten zijn het, die alles uit de kast trekken ter eigen eer en glorie. Zal ik heel eerlijk zijn? Niet gaan lachen, maar de kans is heel groot dat die hele Osama helemaal niet bestaat. Osama Bin Laden is bedacht. Jij weet toch net zo goed als ik dat Amerika zelf voor een groot deel achter nine-eleven zat. Daar zijn een aantal documentaires over gemaakt die dat bewijzen. Dikke kans dat de CIA Osama heeft bedacht om hem te gebruiken als zondebok. Dat hebben ze toch ook gedaan met die Lee Harvey Oswald? Iemand als zondebok gebruiken. Ik bedoel, Osama is nooit meer in het echt gezien. Alleen op wazige videobeelden. Hij wordt nooit ouder op die beelden, dat is toch bizar? Als je het mij vraagt, is het gewoon een acteur. Werkelijk.'

Toen hij eindelijk even stilviel, schudde ik hem de hand. Ik moest weg uit deze kamer, ik hield het niet meer. Ik rende de gang op, op zoek naar een toilet. Ik piste, eerlijk waar, bijna in mijn broek van het lachen. Toen ik mijn blaas geleegd had, verliet ik breed glimlachend het psychiatrisch ziekenhuis. Volgende week ga ik weer naar het bezoekuur, ik heb me in tijden niet zo vermaakt.