Massamedia in een Smart
Ze mag als medium boodschappen van gene zijde ontvangen en doorgeven.
Daarbij staat ze tijdens haar sessies in contact met overledenen. “Ik kan ze voelen, horen of zien.”
Ze beschouwt het gebruik van deze gave als haar levenswerk.
Daardoor kan ze veel mensen helpen levensvragen te beantwoorden en nabestaanden te steunen in het rouwproces.
Mijn koffiemomentje op een doordeweekse avond is Man Bijt Hond. De laatste weken laat ik echter mijn koekje liggen en doe ik een schepje suiker minder in mijn mok gebrande bonen-extract. Als ik afgelopen maand een voornemen zou hebben om af te vallen, dan was het Man Bijt Hond gelukt om mij aan een strak minder-eet-regime te krijgen, ondanks de verleiding van naar mijn maagzuur verlangende jodekoeken, trekdrop en stroopwafels in het keukenkastje. Niet dat ik een dieet nodig heb met mijn net iets meer dan zeventig kilo vies aan de haak. Klein welvaartsbuikje, dat wel. Maar een koekje af en toe mag best, toch? Het lukte Man Bijt Hond om mij aan dus onnodig streng dieet te krijgen.
Afgelopen weken volgde het programma ‘paranormaal is heel normaal’ Medium Anita. Zeg maar gerust Media Anita, een –hoe zeg ik dit zonder te beledigen- indrukwekkende vrouw, vooral ook in nat cement. Dat laatste kreeg ik door van een overleden betonvlechter. Zoals ze zelf zegt op haar website: "Don't shoot the messenger".
Nou heb ik niks tegen dikke mensen en ik wil best geloven dat een deel van heavy boned in deze wereld van selectief voedseloverschot er heel veel moeite voor moet doen ook maar één kilo af te vallen of dat sommige brede personen medische problemen hebben, maar Anita roept de spreekkoren hier in de huiskamer wel op haar af. De suikerarme koffie vloog helemaal uit mijn mond toen Anita zich in een Smart wurmde. Niet een Forfour, gewoon zo’n rond koekblikje met twee stoelen op vier kinderwagenwieltjes. Arm autootje.
Anita is een Twentse lijkenfluisteraar van het type Char-latan. Of mag je iemand niet zomaar als een charlatan bestempelen? Jack Spijkerman heeft daar best wel wat gezeik mee gehad, toch? Straks komt er een boze brief zonder postzegel (mijn gidsen, een overleden postkantoorbaliemedewerker en de Harten Koning vertellen mij dat het laagje plak van de zegel en van de envelop gelikt is): Over drie weken melden in de rechtbank van Enschede. In dat geval zeg ik niet dat ze een charlatan ís. Ik vínd haar een charlatan. De hiernamaalscommunicator zou met behulp van de attributen uit een standaard goocheldoos contact kunnen leggen (‘de groetjes doen’, ik wurgde mijn muis toen ik dat las op de site) met je overleden dierbaren, zelfs via msn. Ach, als zij gelooft dat ze met de opa van MBH’s cameraman kan praten, dan hou ik haar niet tegen. Opa kan het toch niet ontkennen? Ja, dat kan opa misschien wel. Maar alleen Medium Anita kan het doorgeven en die is niet helemaal neutraal. Waar maak ik me eigenlijk druk om? Als Anita rouwende mensen heel even gelukkig maakt en daar zelf nog een leuk zakcentje aan verdient, is dat toch een win-win-situatie? Daarbij heeft Man Bijt Hond weer een leuk item, verkoopt Douwe Egberts meer koffie aan mij en is een Smart nu een goedkoop alternatief voor een Hummer.
Man Bijt Hond volgt Anita nu niet meer, maar de dame houdt me nog steeds bezig. ‘Don’t shoot the messenger’, het wringt. Anita knaagt aan me. Ik ben grootgebracht met ‘the medium is the message’, de bekende kreet van wetenschapper Marshall McLuhan. Volgens hem is, simpel samengevat, niet zozeer de boodschap maar de boodschapper, het medium, belangrijk in (massa)communicatie. Ik denk met McLuhan en Anita in mijn achterhoofd aan mijn suikerarme, koekjesloze mokken koffie van de afgelopen weken. Inderdaad: Medium Anita is the message. De boodschap is niet dat opa spijt heeft van die oorveeg in 1992. Anita zelf zegt mij dat ik in 2010 een beetje moet oppassen met koekjes en suiker.
Ik ben alleen zo bang dat er bij de brief zonder postzegel een acceptgiro zit. Ik vrees dat Anita een bedrag eist voor bovenstaand consult.
