De dood van mijn held

Een tijdje geleden was er droevig nieuws uit Comic-Land: Captain America is dood. Toen ik die naam hoorde moest ik meteen terug denken aan mijn eerste prille stapjes in het online gamewereldje.

Ik was een jaar of 13, had nog een abonnement op de Power Unlimited en zat nog op de middelbare school. Rond die tijd kwam ook het eerste deel van Call of Duty uit. Een gouden koop en het werd alleen maar beter toen we eindelijk ADSL kregen. Ik ontdekte een hele nieuwe wereld van n00bs, spawnkillers, hackers, cheaters en natuurlijk de clans.

Ik kwam al snel op een goedbevolkte Nederlandse server genaamd: Marvel Nederland. Ieder clanlid kreeg zijn eigen superheldennaam, zodat de leden een beetje goden werden voor mij. Uiteindelijk na lange speelsessies, van VMBO naar HAVO gaan en een hoop verloren uren, werd ik uitgenodigd om de clan te versterken. Vanaf dat moment stond ik bekend als Captain America. Een hoogtepunt in mijn prille online carrière. Zelden kwamen er nieuwe leden bij, daarom voelde ik me ook speciaal dat ze mij wel uitgekozen hadden. Misschien werd ik wel uitgekozen omdat ik hele dagen aanwezig was.

Ik leerde de andere leden kennen en ontdekte Team-Speak. In het begin nog een beetje afwachtend en stil, maar later zoals een echte gamer betaamt vloekend en tierend. Vonden mijn ouders niet zo leuk met de pc in de keuken. Mijn mede-clanleden trouwens wel, vooral als ik weer eens een keer op mijn flikker kreeg.

Er zijn drie leden uit de clan die mij nog heel erg zijn bij gebleven. Venom is nu wereldberoemd op het internet met zijn gare internet filmpjes en zijn optreden in Million Dollar Wedding. Je had Kingping, de sigaar rokende, whisky drinkende, vuilgebekte, slecht Nederlands pratende onderbaas en Beast, de altijd goedgemutste jongen uit Zeeland, met hem ben ik nog steeds bevriend en ik zie hem nog regelmatig.

Op een gegeven moment durfde ik te vragen of ik misschien wel een Admin mocht worden. Dat mocht, als ik meer ging schelden. Zo werd ik dus Admin, ik had in een keer extra knopjes en extra respect. Extra knopjes betekende lekker met de server kloten. Call of Duty is heel leuk zonder zwaartekracht kan ik je zeggen. Ik had ze voor de rest helemaal niet nodig, maar een extra tagje achter je naam is altijd leuk.

Het ging heel geleidelijk, onze ondergang. De server was steeds minder vol, op Team-Speak was niet zo veel meer te doen en er kwamen steeds meer hackers op onze server. Vaste leden deden een stapje terug, Venom stopte er zelfs helemaal mee. Op dat moment gingen we over op Call of Duty 2. We hadden geen slechter moment kunnen kiezen. In een klap waren we onze vaste bezoekers kwijt, de enige die nog over waren, waren wij, de clan. Na een tijdje was iedereen uitgekeken op een lege server, daarom gingen we over op Battlefield 2. Mijn computer kon Battlefield 2 niet eens draaien, ik viel dus buiten de boot.

Ik werd zelf ook een stuk minder actief, de lol was er voor mij vanaf. Bijna niemand meer op de server en veel te grote maps voor de hoeveelheid mensen op de server. Captain America stierf voor mij op dat moment, ik verloor een vriend en een kameraad. Eentje die niet meer terug gaat komen. Rust in vrede vriend.