Ik wil geen zomervakantie, ik wil werken!
Meer dan zeven volle maanden uitkijken naar dat ene moment, de secondewijzer die nog slechts één laatste keer zijn ronde moet maken voordat de werklast, de verveling enzovoorts van yours truely zou vallen. Ja, ja, JA! Eindelijk is het moment dan daar, de zomervakantie was aangebroken! Even lekker twee weekjes helemaal niets, gewoon buiten hangen in het heerlijke weer en alles doen waar je tijdens die werkdagen waar je aan je bureau gekluisterd zit nooit de kans voor krijgt. Zon, zee, strand... oh nee wacht even, we zitten in Nederland natuurlijk... Correctie: Regen, wind, modder... aaaaaah vakantie!
Ondanks dat de vakantie natuurlijk hèt game-moment bij uitstek is, geldt dit in mijn geval niet voor de zomervakantie. Juist doordat het Hollandse vakantieweer uitnodigde tot het binnen blijven en uit verveling danwel de PC als de console aan te slingeren, werd er al snel besloten om maar een last-minute naar de zon te zoeken. Toen ook dat geen oplossing bleek te zijn, hebben we maar snel de auto volgeladen en zijn we zo vlug als we dat konden richting het zuiden gereden en zijn we niet gestopt totdat de buitentemperatuur zonder enige moeite boven de 30 ˚C uit kwam. Perfect! Althans....
Daar zat ik dan, op een camping in Zuid-Frankrijk in een klein dorpje aan de Middellandse Zee waar geen hond ooit van heeft gehoord. En wat nu? Hoewel ik best van lezen hou, was ik uiteraard in oud-rossdaliaansche stijl vergeten om wat boeken mee van huis te nemen. Die fransozen zijn ook zo tenenkrommend chauvinistisch dat er in geen velden of wegen ook maar iets van niet-Franse literatuur te bekennen was. Op dat moment beginnen de frustraties te komen en dan opeens... begint het te knagen...
Dat gevoel dat er honderden kilometers verderop een console op je staat te wachten, die compleet gelukkig zachtjes begint te spinnen wanneer jij met je vinger over zijn of haar aan/uit-knop glijdt. (Of in mijn geval snoeihard begint te grommen, Rossdale heeft namelijk een Xbox 360 launch-console) Nog zoveel games die niet zijn uitgespeeld, waar je in je normale niet-vakantieleven de tijd niet voor hebt.
Gelukkig zijn er dan nog de hand-helds, de PSP of de DS zijn natuurlijk ideaal in situaties zoals deze. Met het tegenwoordig zeer ruime aanbod aan games zijn bijvoorbeeld zelfs de meest saaie uren in de trein door te komen, dus dan lukt zo\\\'n vakantie toch ook wel. De DS die ik had was echter een cadeau aan mijn toenmalige partner. Echter door wisseling van vriendin, met een jammerlijke herverdeling van spullen tot gevolg, is deze mobiele elektronische bezigheidstherapie reeds uit mijn leven verdwenen. Het enige wat ik nu nog tot mijn beschikking had was een pen, wat papier en tè veel tijd om deze column te schrijven. Oh... wat wilde ik maar weer graag terug naar dat koude, natte Nederland... Nog heel eventjes en dan begint het werkleven weer en breken er weer avonden lang gamen aan, ik kan niet wachten.
