TBS negers & Roddelende Mavomoeders
Het was een beetje een rare discussie vannacht. Je moet weten dat de meesten van mijn vrienden veroordeelde TBS'ers zijn. Sterker nog; al mijn vrienden zijn veroordeelde TBS'ers. En dat zijn fijne mensen. Ze snappen hoe de wereld in elkaar zit en ze hebben genoeg mee gemaakt om ook de lastige vragen in het leven te kunnen beantwoorden. Toch zijn veel van mijn vrienden onzeker."Soms heb ik het idee dat ik niet geheel aansluit bij de maatschappij."
"Kom op Ronnie," probeerde ik, "je hebt zoveel te bieden."
Ronnie keek me aan en begon te lachen: "wat dan?"
"Nou, je bent een van de weinigen van ons die vaak op tv is geweest, je krijgt brieven van vrouwen en je hebt een vriendin die weet wat je gedaan hebt."
"Maar het zijn niet die dingen, die het leven mooi maken toch? Het gevoel ergens bij te horen heb ik alleen als ik hier zit." Ronnie keek het kringetje rond en knikte.
Sjaak haalde zijn sjekkie uit zijn mond en bromde instemmend.
"Nu de pedopartij de antireligiepartij is geworden heb ik geen politieke binding meer met dit land." Sjaak wilde een boek schrijven maar dat lukte hem niet, zijn ideeën over sex met minderjarigen waren niet echt gangbaar. En dat terwijl hij priester wilde worden.
Sjon, een van de bewakers, kwam aanlopen. Het was een beetje een pedante vent. Geen prater maar meer een stokbewaker. Als hij mee ging op proefverlof kon je er donder op zeggen dat ie je op een stil moment even bedreigde. Vorige week had hij me al beledigd. Ronnie en ik hadden het over het gebrek aan niveau in ons kleine kringetje. Sjon had laten vallen dat de meesten van ons de literaire bagger van de gemiddelde FOK!-column niet eens aan konden. Ik riposteerde dat we wel degelijk niveau hadden, maar dat de meesten van ons mavo klanten waren.
"MAVO-klanten," zei ik voor de gein, "die zijn weer goed in sport, en hebben veel ritmegevoel en als je er flink met de zweep over rammelt werken ze ook heel hard, ze stinken alleen een beetje."
"Zoo, stelletje wijven, waar gaat het deze keer over?" Sjon was typisch zo'n vent die je met liefde de keel af sneed. Ik had er wel een paar jaar extra voor over. Sjaak antwoordde.
"We denken na over onze binding met de maatschappij. Onze groepssessie ging daar over."
Sjon lachte. "Misschien moeten jullie maar een eigen maatschappij beginnen. Tuig als jullie moeten we niet in dit land. Voor de rest zijn jullie net roddelende huisvrouwen. Waarom kijken jullie geen FOK!tv? Dat snappen jullie tenminste. FOK!tv is vooral voor huisvrouwen, MAVO-klanten en TBS'ers." Hij liep weg en ging ons van een afstandje in de gaten houden. Dat betekende dat hij ging zitten pitten in een stoel in de zon.
Sjaak keek lang vertwijfeld uit het raam. Hij had nog een plukje shag in zijn mondhoek en likte soms langs zijn lippen. Er werd lang niks gezegd.
'Een eigen maatschappij.' Ik dacht aan hoe dat zou zijn. Er zouden echt geen types als Sjon in voorkomen. Sjon herkende me toen hij zijn laatste avond hier had. Hij kon uiteraard geen woord uitbrengen toen ik hem in zijn oor fluisterde: "mijn maatschappij is weer een stukje beter geworden, types als jij horen er niet."
De volgende dag was er natuurlijk weer een hoop gezeik. Toen we weer met ons kleine clubje bij elkaar zaten heb ik het hele verhaal verteld.
"Maar, had Sjon gezegd, we leken wel een stelletje huisvrouwen, roddeltantes." Voor het dramatisch effect keek ik het kringetje rond." "Ik zei hem dat ik ook geen bezwaar had tegen huisvrouwen, zolang ze maar op me zaten." Iedereen lachte. Mijn maatschappij was helemaal zo slecht nog niet. De laatste huisvrouw die ik tegen ben gekomen ligt al weer lang onder de groene zoden, trouwens. "Nee, ik had Sjon goed te pakken met mijn spitsvondigheden." Weer lachen, het was weer gezellig.
De nieuwe bewaker hoorde het hele verhaal aan en zei: "dat over die huisvrouwen snap ik wel, maar die MAVO-klanten, hoe kom je daar nu weer bij?"
Ik vertelde dat het allemaal te maken had met gebrek aan niveau. Weinigen van ons kunnen makkelijk om gaan met literaire diarree. En dat terwijl het dezelfde kleur en geur heeft als de gemiddelde mavist. Hij begon te lachen en zei, "nee joh, dat zijn negers."
Ik ben maar weer bij mijn vrienden gaan zitten. Als ik ergens een hekel aan heb zijn het wel racisten. En die moet ik niet in mijn maatschappij.
