Klere(n)muziek!
"Goeie muziek, hè?!" schreeuw ik naar mijn vriendin, terwijl ik naast haar sta... in het pashokje.
"Wat zeg je?!" roept ze nog harder terug.
"Laat maar!!" Ik klim in mijn aanstaande broek en loop het hokje uit.
"Gave broek!" hoor ik de vijftienjarige verkoper schreeuwen.
"Ja?" vraag ik verbaasd.
"Ja, man!"
De muziek staat zó hard dat ik de draad even kwijt ben en een drankje probeer te bestellen. Mijn vriendin wil een plaatje aanvragen en een andere dame vraagt of ik hier vaker kom. We weten het allemaal gewoon even niet meer.
Ik ga mijn hok weer in en hoor zowaar de muziek zachter gaan. Wauw, hij heeft door dat de muziek te hard staat. Als ik de paskamer uit loop, zie ik hem druk bezig aan de telefoon. Hij lijkt een probleemklant aan de telefoon te hebben.
"Dan hoef je hier ook niet meer te komen, hoer!"
Aha, een ontevreden prostituee. Een prostituee in spijkerbroek? Dat klinkt hetzelfde als Paris Hilton zónder domme actie.
"Dan maak ik het toch uit!" Een prostituee als vriendin én klant. Zou zij haar klanten ook een biertje geven? Want zo sta ik hier inmiddels al vijftien minuten. Met mijn 'casual' broek in mijn hand.
Om me heen zie ik mensen met een beduidend andere kledingstijl. Zwart! Vluchtig kijk ik om me heen, zoekend naar de kist. Ik kijk nog eens goed en zie iets op de zwarte T-shirts staan: Green Day.
"Hmmm... Groene Dag?" Zo lekker groen komen ze op mij in ieder geval niet over.
Het lijkt eerder alsof er een practical joke met ze is uitgehaald met een verrekijker en schoensmeer. Staat leuk hoor, die make-up, jongen!
"Ik ben tenminste geen meeloper!" hoor ik een opgewekte pessimiste zeggen, terwijl ze stoer naast een lotgenoot loopt, die dezelfde vreselijk én vreselijke strakke zwarte broek aan heeft. Zo één die echt overal strak zit.
Een andere opvallende groep komt binnen, gehuld in sportschoenen en trainingspakken. Sportieve lui, al doen die lichamen mij niet denken aan jongens die tien minuten geleden nog hebben gesport. Als áls die sieraden af moeten bij het sporten, dan zijn het vast heel lange potjes basketball.
De 'stoere' groep kijkt naar de 'sombere' groep. Ze kunnen maar niet begrijpen dat de alternatievelingen zich zó kleden. Ik houd verstandig mijn mond, mijn saaie broek heb ik nog vast en vrolijk waag ik nog een dansje tijdens het wachten...
