review

Film: Sicko

Laura (Oplaatbatterij)
In Bowling For Columbine besprak hij Amerika's obsessie met vuurwapens, in Fahrenheit 9/11 liet hij zien hoe Bush de Amerikaanse burgers in een staat van angst laat leven. Michael Moore is terug en ditmaal onderzoekt hij de gezondheidszorg in Amerika. Daar zijn namelijk 50 miljoen mensen niet verzekerd, maar, zoals in het begin al duidelijk wordt, daar gaat het in deze documentaire niet over. Het gaat namelijk over de 250 miljoen mensen die wél verzekerd zijn, maar die niet kunnen genieten van een eerlijke gezondheidszorg.



This might hurt a little
Iedere organisatie moet namelijk voor een zo groot mogelijke opbrengst zorgen voor de aandeelhouders, waardoor de verzekeringsmaatschappijen zo weinig mogelijk medische hulp bieden om hoge winsten te behalen. Dit wordt geïllustreerd aan de hand van een aantal voorbeelden. We zien bijvoorbeeld een man die een ongeluk heeft gehad met een zaagmachine, waardoor zijn vingertoppen eraf liggen. De man mocht kiezen: 12.000 dollar om zijn ringvinger terug te krijgen of 6.000 dollar voor zijn middelvinger ("romantische ziel als hij is, koos hij voor zijn ringvinger"). Of een 22-jarige vrouw met kanker, die geen behandeling kan krijgen, omdat ze zogenaamd te jong is om kanker te kunnen hebben. Deze en meer persoonlijke voorbeelden tonen aan dat het, op zijn zachtst gezegd, niet goed gesteld is met de gezondheidszorg in Amerika.



Om te laten zien dat het ook anders kan, gaat Moore onder andere naar Engeland en Frankrijk. Dit zijn volgens hem voorbeelden van landen waar de gezondheidszorg perfect geregeld is: goedkope medicijnen en gratis behandelingen. Het is jammer dat Moore te graag wil laten zien hoe perfect de gezondheidszorg in het buitenland wel niet is geregeld. Amerika is slecht, in Europa is het paradijs.



Dezelfde zorg als Al-Qaeda
Wat wel aangrijpend is om te zien, is dat Moore een paar mensen probeert te helpen die hebben meegeholpen op 9/11. Zij hebben hier onder andere ademhalingsproblemen aan overgehouden, maar omdat ze vrijwillig hebben meegeholpen (en dus niet in opdracht van de overheid) krijgen ze niet de hulp die ze nodig hebben. Michael Moore werpt zich op als redder in nood en neemt de mensen in een bootje mee naar Guantanamo Bay, waar leden van Al-Qaeda vastzitten. Zij hebben betere voorzieningen qua gezondheidszorg dan de Amerikaanse burgers en Michael Moore zou Michael Moore niet zijn als hij niet aan de grens van de gevangenis zou roepen: "Ik ben hier met de helden van 9/11 en zij willen dezelfde zorg als Al-Qaeda!". Helaas gaat het alarm af en besluit Moore ze mee te nemen naar Cuba, omdat ook daar de zorg beter geregeld is dan in Amerika (hier heeft hij overigens problemen mee gekregen; hij heeft het embargo van Amerika tegen Cuba overtreden).



Only in America
Dat is gelijk het minpunt van deze documentaire: Moore doet teveel zijn best om Amerika negatief af te schilderen (met veel van dezelfde soort voorbeelden) en het buitenland positief. Hierin is hij te naïef, geen land is immers perfect.
Fahrenheit 9/11 en Bowling For Columbine hadden een grote impact over de hele wereld, Sicko zal waarschijnlijk een minder grote invloed hebben. Het gaat tenslotte om de gezondheidszorg in Amerika. De documentaire is bedoeld om Amerika op te schudden en is daarom minder interessant voor andere landen. Inhoudelijk is Sicko dus iets minder, maar qua stijl is ook deze documentaire zoals we van Moore gewend zijn: humoristisch, sarcastisch en origineel gebruik van archiefmateriaal.

Label: A-film Releasedatum: 22 november 2007 Kijkwijzer:
Waardering film: