Metro: Last Light

In 2006 richtte een groepje ontwikkelaars van GSC Game World, bekend van de S.T.A.L.K.E.R.-games, de studio 4A Games op. In 2010 kwam de studio met het veelgeprezen Metro 2033, gebaseerd op het gelijknamige boek van schrijver Dmitry Glukhovsky. Inmiddels is het 2013 en is het de beurt aan opvolger Metro: Last Light om ons onder de grond wederom te overtuigen.

Het moet wel gezegd worden dat Last Light een lastige periode achter de rug heeft; begin dit jaar ging de uitgever van het spel failliet. Hierdoor kwamen de rechten van het spel op straat te liggen, maar al snel kwam uitgever Deep Silver om het spel te redden. En dat is maar goed ook geweest, want Last Light is allesbehalve een slechte game.

Artyom
Last Light speelt zich een jaar af na de gebeurtenissen van Metro 2033, hoewel Last Light niet gebaseerd is op het boek Metro 2034. De held van het verhaal is wederom Artyom. Het verhaal volgt op het einde van Metro 2033 waarbij Artyom er voor koos om de Dark Ones uit te roeien met een raketaanval, wat echter niet gelukt is. Er is namelijk nog één Dark One in leven. Inmiddels is Artyom lid van de Rangers, die het militaire complex D6 hebben ingenomen, en zijn eerste missie als Ranger is om die laatste Dark One om het leven te brengen.

Samen met Anna, de dochter van Kolonel Miller, gaat Artyom naar het oppervlak om de Dark One te vangen. Al snel blijkt de Dark One die nog een leven is nog een kind te zijn. Ook is Artyom niet de enige die achter het schattige kindje aanzit, want ook de Nazi's zijn er, die Artyom vervolgens gevangen nemen en afvoeren naar een concentratiekamp. In het concentratiekamp komt Artyom vervolgens Pavel tegen, een communist die ook gevangen is genomen. Het lukt ze om samen te ontsnappen, waarna Pavel beloofd Artyom terug te brengen naar Polis, het centrale metrostation.

'Half-Life 2 gevoel'
Het gevoel dat ik kreeg na een paar uurtjes spelen kan ik niet anders omschrijven dan 'het gevoel wat ik kreeg toen ik Half-Life 2 speelde'. Het spel is ongelooflijk mooi en zuigt je helemaal op in de post-apocalyptische omgeving. Het zijn niet alleen de graphics die goed zijn, de sfeer, het geluid, de voice acting (mits je deze op Russisch zet) en de kleine details helpen allemaal mee om je compleet op te zuigen in het spel.

Hoewel het spel lineair is, merk je hier in de praktijk weinig van. Ook al is er maar één richting die je op kan, meestal kun je alsnog je eigen pad trekken. De game laat je namelijk de keuze of rambo-style alles en iedereen kapot schiet, of voorzichtig in het donker langs vijanden sluipt en er hier en daar eentje van achteren neersteekt, of een combinatie van allebei. Soms heeft dat sneaken zelfs wel wat weg van een Splinter Cell-game. Je kunt namelijk op je horloge zien of je zichtbaar bent, en je kunt lichten kapot schieten om jezelf vervolgens verborgen te houden, mits je dit natuurlijk met een gedempt pistool doet. Ook kun je bijvoorbeeld vijanden lokken door ergens een grote lichtschakelaar om te zetten.

Straling en mutanten
Je vijanden in Last Light bestaan echter niet alleen maar uit nazi's en communisten. Er zijn ook talloze gemuteerde wezens boven- en ondergronds die je het leven soms letterlijk zuur maken, en ook de post-apocalyptische wereld zelf is een tegenstander op zich. Zo zijn er plekken waar je simpelweg niet kunt overleven zonder gasmaker en filter, en filters zijn schaars. Ook kan je gasmasker kapot gaan in een gevecht, waarna je sowieso de lul bent. Het is dus belangrijk om je spullen te rantsoeneren, want als je opeens zonder filters komt te zitten, sterf je een langzame en pijnlijke dood.

Ook zijn er verschillende soorten mutanten die elk een aparte aanpak vereisen. Zo zijn er mutanten die niet tegen licht kunnen, en je ze op hun rug moet draaien met je zaklamp alvorens je ze dood kunt schieten, en vliegende mutanten die je met hun klauwen grijpen en weer op de grond gooien. Ook zorgen gemuteerde spinnen ervoor dat elektrische schakelaars niet meer werken doordat ze hun nest bouwen in het hok waar de schakelaar inzit. Zo krijg je dus ook allerlei soorten environmental puzzels waarbij je de kabels van een deur moet volgen naar de elektrische schakelaar om hem open te krijgen, welke in een spinnenmutantennest zit verstopt. Het spel wordt op die manier nooit langdradig, want de gameplay wisselt meer dan genoeg af.

Verdwalen
Toch heb ik jammer genoeg ook een puntje van kritiek te melden. Als speler heb je namelijk niet de beschikking tot een mini-map en ook Artyom beschikt niet over een kaart om te navigeren, maar slechts een kompas. Hoewel het wel zorgt voor wat extra immersion, ben je soms wel echt letterlijk verdwaald. Aan de ene kant is dit cool, want in het echt zou je ook zomaar verdwalen in een donkere tunnel. Echter komt het ook voor dat je soms in een grote verlichte hal staat waar je alle vijanden hebt verslagen, en vervolgens de uitgang niet kan vinden. Als je twintig rondjes hebt gelopen om de uitgang te vinden, wordt het toch wel frustrerend.

Nou zou 4A Games zeker geen minimap moeten toevoegen, maar er zouden stukken meer visuele clous in het level gestopt kunnen worden om het navigeren wat makkelijker te maken. Denk hierbij aan richtingsborden, exitborden, etcetera. Nu ben je vaak compleet afhankelijk van gewoon de andere richting oplopen dan waar je vandaan kwam en hints die andere personages je vertellen.

Buggy
Nu ben ik tijdens het spelen niet zo veel bugs tegen gekomen als sommige andere spelers, maar het spel überhaupt werkend krijgen is een ander verhaal. Door een bug in de game met de controller detectie op de PlayStation 3, kon ik in eerste instantie niet eens in het main menu komen. Omdat ik een PlayStation afstandsbediening heb, herkende hij mijn controller niet bij de taalselectie, en kon ik dus niet spelen. Ook het internet bood geen soelaas omdat het spel pas net uit is, dus ik moet eerst een mailtje naar de techsupport van Deep Silver sturen om het probleem op te lossen. Zij mailden overigens wel binnen twee uurtjes terug, waarvoor hulde.

PlayStation 4
Vorige maand werd bekendgemaakt dat Metro: Last Light ook op PlayStation 4 zal verschijnen, al is nog niet bekend of deze versie nog extra's meekrijgt, behalve dan dat de game er nog beter uit zal zien. Maar ik raad aan om hem gewoon voor de huidige consoles of pc op te pikken, want de game ziet er al ontzettend goed uit. Het zou zonde zijn om nog zes maanden te gaan wachten om deze game te kunnen spelen.

Conclusie
Simpel gezegd; Metro: Last Light is een toppertje die een plekje in de kast van iedere gamer verdient. Het audiovisuele gedeelte zit één treetje onder perfect, de gameplay wordt op geen moment saai en houdt je met slechts één playthrough al een goede twaalf uur bezig. Om je langer zoet te houden is er ook nog de Ranger-modus voor de speler die van een uitdaging houdt. Ook heeft het spel twee eindes, waardoor het sowieso de moeite waard is om het spel nog een keer uit te spelen.

Gespeeld op PlayStation 3, ook beschikbaar op Xbox 360 en Windows. Komt ook naar PlayStation 4.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.