Arbeidsparticipatie voor dummies
Arbeidsparticipatie in de praktijk.
Een taxibedrijf in Noord-Holland verzorgt met achtentwintig chauffeurs het schoolvervoer. Hoofdzakelijk chauffeurs die dit vak hadden gekozen omdat ze niet goed in de arbeidsmarkt lagen. De gemeente gaat vervolgens een project aan met een ander taxibedrijf, waarbij ze mensen met een bijstandsuitkering in willen laten stromen. Dit laatste bedrijf wint natuurlijk de aanbesteding en de achtentwintig medewerkers van het eerste bedrijf verliezen hun baan. Achtentwintig mensen aan de slag. Achtentwintig mensen werkloos.
De belangrijkste winnaar: het tweede taxibedrijf, dat met goedkopere medewerkers een jaar lang de kinderen naar school brengt.
PostNL opent in Limburg een nieuw sorteercentrum. Opnieuw wordt een project met de lokale gemeente aangegaan. Er worden in de avondploeg vijftig plaatsen beschikbaar gesteld voor bijstandstrekkers. Drie maanden met behoud van uitkering en €55,- per maand extra. Daarna drie maanden met een salaris dat zo'n €200,- hoger ligt dan de uitkering. Een enkeling stroomt door, maar het grootste deel vloeit gewoon weer terug in de uitkering. Als ze bij PostNL te veel mensen aannemen, kunnen er namelijk geen bijstandstrekkers meer doorstromen.
Weer wint PostNL. Die toch wel duurdere avondploeg wordt spotgoedkoop ingevuld en zonder kosten voor werving en selectie constant aangevuld. De allerbesten nemen ze meteen aan.
In mijn woonplaats heeft de sociale werkvoorziening een jaar terug een hele vracht medewerkers herkeurd en als 'te goed' voor deze werkplekken beoordeeld. Zij kwamen met een uitkering thuis te zitten, maar nu wordt zowat iedereen met een bijstandsuitkering weer verplicht om drie maanden hondenvoer in te pakken bij diezelfde werkvoorziening. Hierbij is geen kans op een vaste baan: de sociale werkvoorziening mag tenslotte alleen mensen met een indicatie aannemen.
Hier wint niemand echt. Hooguit een beetje omzet om de sociale werkvoorziening draaiende te houden.
De betrokken wethouders en bedrijven doen hun best om aan dit soort projecten een geinige draai te geven. Er komt vanzelfsprekend alleen een berg onzin uit. Waanzin zelfs! De wethouder die dat schoolvervoer had geregeld vond het jammer voor de achtentwintig chauffeurs die hun baan verloren, maar vond wel dat hij achtentwintig 'kansarmen' had geholpen.
Nee lul! Je hebt gewoon achtentwintig nieuwe kansarmen gecreëerd!
Die creativiteit onder ambtenaren, beleidsmakers en wethouders is grenzeloos. Het kabinet komt met belachelijke ideeën en zij moeten en zullen daar een draai aan geven. Logisch: als deze ambtenaren nutteloos blijken, vliegen zij er ook net zo hard uit. Dan moet je wel doen alsof je nuttig werk doet!
Hoe krijg je mensen wél duurzaam aan het werk? Door duurzame markten te creëren. Door bestaande markten te stimuleren. Door mensen geschikt te maken en te stimuleren voor markten waar nog wel degelijk een grote vraag naar personeel is. Iedere andere maatregel is werkverschaffing voor ambtenaren met een gebrek aan visie. Voor wethouders met een betonnen plaat voor hun kop.
Stel dat we weer eens een lekkere dijkdoorbraak in Zeeland meemaken en half Nederland ligt plat. Gaan we de slachtoffers dan inzetten om in het nog droge Limburg de dijken op te hogen of sturen we ze naar Zeeland?
Als je interesse hebt, stuur dan een column van jouw hand naar Zonnetje40. Of stuur een PM. Je krijgt z.s.m. een reactie.
Eindredactie FOK!columns
