Een volgende termijn naar WO3?
President Bush is boos! Een prachtig plan had hij uitgestippeld, toen bleek dat hij de binnenlandse problemen in zijn land niet op kon lossen. Om maar een paar voorbeelden te noemen; het gigantische verschil tussen arm en rijk, de hoge criminaliteit, de verslavingsproblemen en de neergang van de economie. Hij had een fantastisch plan bedacht om hier de aandacht van af te leiden. Vijanden zoeken in het buitenland, met een propaganda-offensief ervoor zorgen dat het hele volk achter hem zou staan, en samen laten zien hoe ver verheven de VS boven de rest van de wereld is.
De 11 september ramp was natuurlijk een harde klap in zijn trotse gezicht, maar het kwam hem ook niet helemaal verkeerd uit. Zijn zolang gezochte vijand was gecreëerd.
Eerst Afghanistan, dat ging vrij simpel. Er was wel even wat getouwtrek met andere landen maar zijn idee, het woord terrorisme minstens twee keer in één zin te gebruiken, bleek effectief. De macht van de regering van Afghanistan, de Taliban (ooit in het zadel geholpen door pappa), was toch al aan de aflopende kant. Een paar bommen gooien, met wat geld zwaaien naar de oppositie en met voedsel naar de bevolking... Klaar! Het belangrijkste doel, Bin Laden en daarmee het terrorisme pakken, was niet gehaald. Maar geen nood; een beetje draaien en liegen en de hele wereld was overtuigd van de reddende idealen van de Verenigde Staten.
Het Ministerie van Financiën waarschuwde wel dat de staatsschuld inmiddels was opgelopen tot de wettelijke limiet van 5950 miljard dollar, maar dat was snel op te lossen. Bush verschoof de limiet naar 6400 miljard. Zo kon hij weer even vooruit want hij had weer iets nieuws verzonnen.
Kijkend naar de woede van de internationale wereld na het opzeggen van verschillende milieuverdragen en kijkend naar het enorme energieverbruik van de VS ten opzichte van de rest van de wereld, leek het onze ruimdenkende president verstandig wat oliebronnetjes achter de hand te nemen. Met in zijn achterhoofd de onafgemaakte oorlog van zijn pappie, en de vele keren dat hij dit aan de eettafel had moeten horen, was Irak de uitverkozen kandidaat. Na wat researchwerk van zijn historici en andere dikbetaalde wetenschappers bleek dat Saddam Hoessein ook nogal wat minpuntjes had. Deze zouden goed te gebruiken zijn om dat eeuwige aan mensenrechten denkende Europa over te halen voor deelname aan zijn oorlog.
De dappere held ging dus op pad om steun te vinden voor zijn oorlog. Al gauw werd duidelijk dat de prime-minister van de afgedreven kolonie Engeland elk woord zou herhalen wat gezegd werd. Een aantal landen sloten zich hierbij aan en zelfs de Verenigde Naties ging zich ermee bemoeien. Alles leek dus volgens plan te gaan, maar na enige tijd bleken de bewijzen voor Bush zijn uitspraken wat moeilijk te vinden.
Mensen gingen met scheve ogen naar de oorlogzuchtige taal kijken en vredesdemonstraties werden steeds talrijker. Ook bleek het vasteland van Europa wat moeite te hebben met de gevolgen van een oorlog. Lokaal; een ontwrichting van het Midden-Oosten, enorme vluchtelingenstromen, een hoog aantal burgerslachtoffers. Internationaal; het verwerpen van zo ongeveer alle veiligheidsverdragen die er de afgelopen 50 jaar gemaakt waren, stijging van de olieprijzen.
De landen met een beetje ruggengraat, zoals Frankrijk, Duitsland, Rusland en China sloegen de handen ineen en zeiden: 'Nee, president Bush, wij laten niet over ons heenlopen. Wij doen niet alles wat jij zegt.' Andere landen sloten zich hier bij aan. Het Amerikaanse volk begon te morren en zelfs het Ministerie van Financiën trok opnieuw aan de bel (limiet van 6400 miljard dollar bereikt!).
Gelukkig kunnen al deze tegenslagen onze standvastige en meest koppige president uit de geschiedenis niet tegenhouden… Want president Bush is boos!
En de rest van de wereld houdt haar adem in. Hoe dichtbij was ooit de Derde Wereldoorlog?
