Terugblik

En nou zie ik velen van jullie al gniffelen en denken, dat gaat gezellig worden, twee schoonmoeders die straks over de straat liggen te rollen, bittere gevechten hebben over de hoofden van het aanstaande bruidspaar.

Laat ik jullie gerust stellen of in sommige gevallen teleurstellen, nee niet dus, wij kunnen het namelijk prima met elkaar vinden.

Dus dat betekent samen bruidjurk kopen met dochter en samen huilen, samen het pak aanschaffen van zoon en vol trots kijken, hoe hij in een heer veranderd. Nou is schoonzoon een zeer aardige, vriendelijke jongen, maar als een heer heb ik hem nog niet gezien. Als de verkoper mij echter vraagt, of hij zo mijn dochter mag huwen, geef ik als antwoord, dat het me niet uitmaakt hoe hij gaat, ik weet gewoon dat hij de juiste man voor mijn dochter is.

Ook betekent het voor beide ouders het terugblikken naar de jeugd van onze kinderen, en ik moet zeggen dat ik dit leuk, heel leuk vind. Wij zitten met tranen in onze ogen, als we onze verhalen vertellen over de wederzijdse avonturen van kinderen en vragen ons af, of alleen die van ons zulke rare dingen konden uithalen en of de kinderen het heel erg vinden als wij deze verhalen op de bruiloft in een sketch verwerken.

We kijken elkaar aan, en knikken volmondig nee, ze zullen het niet erg vinden, beiden hebben een groot gevoel voor humor, misschien zijn ze wel lichtelijk beschaamd.

Maar het brengt ook een gevoel van melancholie, het feit dat een gedeelte van je taak als ouder is volbracht en je hoopt dat je ze voldoende handvatten hebt meegegeven. Maar als je ziet hoe ze de zaken nu runnen, hoe zelfstandig ze zijn geworden en al voor grote moeilijke keuzes hebben gestaan en de juiste besluiten hebben genomen, weten wij, het is goed zo.

Lieverds, het gaat jullie goed.