The Legend of Zelda: Skyward Sword HD
Er lijkt geen maand voorbij te gaan zonder een HD Remaster. Zo ook deze maand. Nintendo brengt The Legend of Zelda: Skyward Sword HD voor Switch uit.
Link en Zelda leven in Skyloft, een eiland dat boven de wolken zweeft. De mensen leven er in vrede en willen niets met de wereld onder de wolken te maken hebben. Link maakt zich klaar voor een ceremonie om een ridder te worden. Zelda speelt in deze ceremonie de Godin die de ridder zal eren. Natuurlijk gaat er weer van alles mis en net wanneer Link zijn prijs in ontvangst mag nemen en met zijn vogel Zelda door de lucht vliegt, verschijnt er uit het niets een tornado die Zelda naar de wereld onder de wolken trekt. Link zal naar de wereld onder de wolken moeten om Zelda en beide werelden, boven en onder de wolken, te redden.
The Legend of Zelda: Skyward Sword HD is niet alleen een “gooi er HD tegenaan en klaar”. Er zijn allerlei verbeteringen om het je wat makkelijker te maken. De meest opvallende is de mogelijkheid om zonder motion-controllers te spelen. Het origineel kwam uit op de Wii. Daarin werd de Wii-controller op allerlei manieren gebruikt. Je moest je zwaard niet alleen zwaaien, maar ook op een manier zodat je de blocks van de vijand kon omzeilen. Dus als een vijand horizontaal blokte, moest jij verticaal slaan. Dus je moest ook nog opletten of je horizontaal, verticaal of diagonaal moest zwaaien. Veel mensen hadden daar wat problemen mee. Deze remaster is dus een kans om het spel met knoppen te spelen.
Omdat de richtingen van zwaaibewegingen zo belangrijk zijn voor het spel, is je zwaard te besturen met de analoge stick van de rechter joy-con. Wat jij met de stick doet gebeurt ook met het zwaard. Dus van links naar rechts bewegen betekent een horizontale zwiep van links naar rechts op het scherm. Wil je je zwaard opladen, dan druk en houd je de knop omhoog. En hoewel deze oplossing heel logisch is, geeft het mij problemen. De camera is ook te bewegen met dezelfde rechterstick. Dan moet je wel de linkerschouderknop ingedrukt houden. Hoe vaak ik wel niet mijn zwaard trok in plaats van de camera te bewegen is niet meer te tellen. Helaas is mijn laatste setje joy-cons ook nog eens aan het driften geslagen, juist omdat de gewraakte stick nu nog meer en intensiever gebruikt werd. Voor de rest van de game heb ik mijn tweede setje dan maar gebruikt.
Even afgezien daarvan, het voelt gewoon niet zo precies als motion-controls, je weet wel: de besturing waarvoor deze game gemaakt is. Dus ik heb de rest van The Legend of Zelda: Skyward Sword HD fijn met de motion-controls gespeeld. Het werkt preciezer, je kunt dan de camera bedienen met alleen de rechterstick. Ik kan tijdens een gevecht meppen, ondertussen de camera draaien om het volgende slachtoffer uit te zoeken. Het helpt ook dat de registratie van bewegingen door middel van de joy-cons zelf heel wat beter is dan door middel van de wii-mote. Het voelt daardoor allemaal meer onder controle, maar ook overzichtelijker en preciezer. Ik kan eigenlijk niemand aanraden het met de knoppenbesturing te spelen, of je moet wel een heel ernstige hekel hebben aan wat zwaaibewegingen op de bank.
Er zijn meer verbeteringen doorgevoerd dan de besturing. Er zijn meer save-slots, maar daarnaast wordt het spel nu van tijd tot tijd automatisch opgeslagen. Je hoeft dus niet elke keer naar een vogelbeeld te lopen om op te slaan. Fi, je hulp op deze reis, praat lang niet zo veel als in het origineel. Fi kan nu worden opgeroepen voor extra hulp als je vastzit, dus wanneer je wil dat ze gaat praten, niet om elke scheet zoals op de Wii. Andere overbodige uitleg is er nu stukken minder en je kunt tussenfilmpjes overslaan en dialogen vooruit spoelen. Erg fijn is ook dat de game met 60 fps draait, zo soepel als dat vecht is erg welkom.
Voor mensen die kennis hebben gemaakt met de franchise via Breath of the Wild zal Skyward Sword even wennen zijn. Ondanks dat het dingen anders probeerde te doen dan de echt klassieke Zelda-games is het geen open wereld. Je hebt twee werelden, maar je wordt gestopt door het nog niet hebben van items die je in de dungeons moet halen. Die dungeons zijn vaak toch wel anders, het zijn niet altijd die gangenstelsels als eerder games, maar toch, uiteindelijk komt het neer op “vind het unieke wapen, vind de map en bosskey, versla de boss”. Ik heb daar geen problemen mee, ook de klassieke Zelda-games vind ik nog steeds fantastisch. En dit is waarschijnlijk de laaste die de klassieke formule volgt, maar toch features introduceert die we later terug hebben gezien. We maken voor het eerst kennis met de stamina-meter in de franchise, die veel logischer gebruikt is in Breath of the Wild, dat dan weer wel.
The Legend of Zelda: Skyward Sword HD verbetert wat ergenissen uit het origineel. Het ziet er natuurlijk wat beter uit in HD, al moet je geen wonderen verwachten, en het speelt soepel met 60fps. De echte verbeteringen zitten ‘m vooral in de besturing en het verkleinen van ergernissen zoals de spraakwaterval die Fi uit kon storten in het origineel. Jammer genoeg vind ik de knoppenbesturing niet geslaagd te noemen. Ik snap de gemaakte keuzes qua knoppenlay-out, maar de game is echt gemaakt voor motion-controls. De game speelt met de veel preciezere joy-cons een stuk fijner dan het origineel met de Wii-mote. Mocht je de game al ooit hebben gespeeld dan is het misschien de tweede keer niet de moeite waard, maar voor mensen die de Zelda-franchise door Breath of the Wild hebben leren kennen: dit is een prima game om de klassieke formule van Zelda eens te ervaren.
Exclusief voor Nintendo Switch.
