Theater: Wim Helsen - Spijtig Spijtig Spijtig
Om maar meteen een statement te maken: Belgen zijn over het algemeen grappiger dan Nederlanders. Een stuk grappiger zelfs. Hilarische Vlaamse programma's als Basta, De Slimste Mens en Zonde van de Zendtijd zouden niet door Nederlanders gemaakt kunnen worden. Hier moeten we het doen met rip-offs RamBam en de niet zo grappige Nederlandse versie van De Slimste Mens. Maar op cabaretgebied merken wij nauwelijks iets van Vlaamse kleinkunstenaars. Behalve van onder andere Wim Helsen, die veelvuldig optreedt in ons land. In zijn vierde voorstelling Spijtig Spijtig Spijtig geeft Helsen ons een filosofisch kijkje in zijn hoofd tijdens een uit de hand gelopen cafébezoek.
Wim Helsen (foto: Clemens Rikken)
In het café ontmoet hij Tiny, een knappe dame met iets te grote neusgaten, maar dat laatste maakt hem helemaal niets uit. Als hij toch, als verkeerd gevallen grapje, iets zegt over haar neusgaten, vlucht hij snel naar de wc om te urineren. Beide wc's zijn echter bezet. Hij wacht geduldig af. Dan komt een andere man de toiletten binnen: "Zo, dus jij staat hier ook in de wachtrij?" Maar dat had de man beter niet kunnen zeggen.
Wim begint, in zijn hoofd en voor het publiek, een filosofische tirade over de man en vraagt zich af waarom er machtsspelletjes met hem gespeeld worden. De voorstelling zit vol met dit soort ingenieuze en absurdistische vondsten. Het publiek wordt van links naar rechts geschud en moet de aandacht erbij houden.
Maar de bezoekers hebben geen enkele moeite om op te letten. Vanaf de eerste seconde heeft Wim de zaal in zijn greep en dat stopt pas als hij het podium afstapt. Zelfs wanneer er een stilte valt, wacht het publiek in spanning af op de volgende zet van de man met de touwtjes in handen. Sinds Hans Teeuwen was er niemand meer die de zaal zo goed bespeelde als Wim Helsen.
In anderhalf uur maak je kennis met het Belgische cabaret met de bijbehorende grappig klinkende Vlaamse woorden. "Ik sta op het podium om te verrassen." En dat is bij deze voorstelling zeker gelukt. Onvoorspelbaar, absurdistisch, scherp en verre van bang voor het publiek, dat niet geschuwd wordt. Ga naar deze voorstelling nu het nog kan. Het zou zeer spijtig zijn als je hem zou missen.
