Boek: Valse Salie - Roos Boum
Elke moeder wil dat haar kind gezond is. En als het dan al ziek is, lijkt het vanzelfsprekend dat je ermee naar een dokter gaat. Echter, als dat zorgzame gedrag extreme vormen aan gaat nemen, gaat het verkeerd. Als je als moeder je kind 'ziektes' aanpraat, er continue mee naar doktoren gaat en het kind dermate in de greep houdt met deze zogenaamde ziektes, is er geen sprake meer van een zorgzame moeder, maar van een zieke moeder. Je hebt dan duidelijk te maken met een moeder met het syndroom van Münchhausen by Proxy. Het verziekt de jeugd van een gezond kind. Roos Boum beschrijft haar verleden in dit boek - haar jeugd die werd gedomineerd door een moeder die aan dit syndroom leed en alle aandacht die ze maar van de medische wereld kon krijgen ook daadwerkelijk najaagde, ten koste van haar eigen dochter.Roos (Rosalinda zoals haar moeder haar liever noemt, want dat klinkt zo chique) wordt geboren als 'ongewenst' kind; in ieder geval ongewenst bij haar moeder. Want als iets duidelijk is, is dat Diana eigenlijk helemaal geen kind wil. Al snel blijkt ook dat ze niet in staat is van haar dochtertje te houden. De eerste maanden na de geboorte van haar dochter kijkt ze nauwelijks naar haar om. Ze laat haar huilen, zolang tot het echt niet meer te dragen is. Een luier verschonen laat ze aan anderen over en de baby eten geven is iets wat ze ook niet echt ziet zitten, zeker geen borstvoeding. Art, Diana's man, denkt dat het allemaal wel bij zal trekken en doet er alles aan om zijn dochtertje goed te verzorgen en praat ten opzichte van de omgeving het 'vreemde' gedrag van zijn vrouw goed en doet het af als een periode waar Diana even doorheen moet, maar het komt goed geeft hij keer op keer aan.
In de loop van de tijd ontdekt Diana echter dat ze door haar dochtertje wel aandacht kan trekken en dan neemt het leven van Roos een wending die tot ver in haar volwassen leven door zal sidderen. Roos' moeder is namelijk dol op de aandacht van de omgeving en om die te krijgen maakt ze haar dochter ziek, simuleert ze ziektes bij haar en loopt ze van de ene naar de andere dokter. Ook houdt ze Roos steeds voor dat ze dood zal gaan. Dit laat ze ook steeds aan de omgeving weten. Roos' hele jeugd wordt beheerst door artsen, medicijnen, beperkingen opgelegd door haar moeder, kritiek van haar moeder op alles wat ze doet (niets is goed in haar moeders ogen). Een jeugd waar niemand mee zou willen ruilen en die haar hele verdere leven nog zal nadreunen...
Opmerkelijk aan dit boek is, vooral in het begin, dat er vanuit twee ik-personen wordt verteld; vanuit de moeder en vanuit het kind. Dit is even wennen, maar maakt het verhaal wel veel persoonlijker. De schrijfstijl is mede hierdoor prettig en zorgt ervoor dat je beter betrokken raakt. Wat Roos Boum bereikt met dit boek is dat je tijdens het lezen continue met je vuisten gebald zit omdat je wilt ingrijpen en het kind wil redden uit de greep van haar zieke moeder - dit maakt het tot een boek dat je nauwelijks weg kunt leggen.
Met dit boek heeft Roos Boum een aangrijpend verhaal opgetekend, een verhaal dat voor haar waarheid was. Het zou voor mensen een eyeopener kunnen zijn om in hun eigen omgeving te herkennen of er het syndroom van Münchhausen by Proxy voorkomt en dan te kunnen ingrijpen. Het onbegrip en het feit dat de lijder aan de ziekte zo geraffineerd te werk gaat dat je het nauwelijks door hebt, maken dat hoe meer informatie er bekend is, hoe meer kans de kinderen hebben geen slachtoffer te worden van hun eigen ouder.
De schrijfster heeft een eigen website: http://www.roosboum.nl/
Tevens het vermelden waard is dat een gedeelte van de opbrengst van het boek wordt gedoneerd aan No Kidding - Netwerk tegen kindermishandeling.
Uitgever: Uitgeverij ScrivareISBN: 978 90 6665 825 7 Pagina's: 320
Waardering:
Must See/Buy/Do AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!