Film: Komt een Vrouw bij de Dokter

Je kent het boek en nu is er de film. Kluun zijn bestseller Komt een vrouw bij de dokter is verfilmd. Geproduceerd door Eyeworks, geregisseerd door de baas van dit bedrijf; Reinout Oerlemans. Een Gouden Kalf winnares in de hoofdrol, een ruim budget en talent. Een ode aan de liefde. Is het een verkrachting van een prachtboek of een toevoeging aan de pareltjes van de Nederlandse film?


Het verhaal van de film is net als bij het boek, opgedeeld in drie stukken. Deel een, getiteld ‘Stijn en Carmen’, belicht de ontmoeting van de hoofdpersoon Stijn (Barry Atsma) en zijn vrouw Carmen (Carice van Houten). We zien de opbouw van Stijns bedrijf ‘Merk in Uitvoering’ en de geboorte van hun dochtertje ‘Luna’. Maar ook het bericht dat Carmen borstkanker heeft, in een niet mis te verstane vorm wordt getoond. Meer mensen worden geïntroduceerd. Frenk, de collega en beste vriend van Stijn. Ramon, goede vriend en mede vrouwen versierder. We zien hoe de liefde van Stijn en Carmen zich in een apart te noemen huwelijksvoltrekking bekroond wordt. Tijdens hun relatie, zelfs na het huwelijk, gaat Stijn vreemd bij het leven. Een bijkomstigheid die veel vrouwen bij het lezen van het boek het bloed onder de nagels vandaan haalde. In de film is dit niet anders. Zelfs als bij Carmen kanker geconstateerd wordt, krijgt Stijn het nog voor elkaar om zich te goed te doen aan de vele verleidingen die Amsterdam en omstreken te bieden heeft. In deel twee, ‘Stijn en Carmen / Stijn en Roos’ zien we dat Carmen allerlei behandelingen ondergaat om de kanker haar lichaam uit te krijgen. Chemo is geen pretje en de bestralingen zijn als een hel op aarde. Stijn blijft elke behandeling meegaan met zijn vrouw. In voor en tegenspoed, zoals de gelofte luidt. Tijdens carnaval in zijn geboortestad Breda ontmoet Stijn Roos (Anna Drijver). De adembenemende Roos gaat in eerste instantie niet in op de avances van Stijn, maar zwicht later toch voor zijn charme. Roos wordt Stijns veilige kankervrije haven. Zijn oase waarin hij niet aan de ziekte van zijn vrouw hoeft te denken. Intussen word Carmen steeds zieker. Over het derde deel kan ik alleen zeggen dat het ‘Carmen’ getiteld is. Veel meer informatie zou afbreuk doen, wanneer je de film nog moet zien. Het volgt in grote lijnen het verhaal van het boek.


Zoals beschreven is de film net als bij het boek opgedeeld in drie hoofdstukken. Het eerste deel vervalt behoorlijk in de clichés van de Nederlandse film. Een hoop naakt, blote tieten en geneuk om het maar even plat te zeggen. Het trekt je redelijk in het verhaal, maar neigt toch naar een beetje plat vermaak. In deel 2 krijg je de kanker voor je kiezen. Rauw, ongenuanceerd en eerlijk. Gewoon zoals het is. Het zorgt ervoor dat je dingen beter gaat begrijpen, maar ook dat Stijn verder van je af gaat staan. Welke klootzak gaat er stappen met vrienden terwijl je vrouw kotsend thuis zit, zorgend voor je dochtertje. Het is lastig, zodra Stijn Roos ontmoet, om nog compassie voor Stijns situatie te voelen. De wisseling tussen toevluchtsoord Roos en de ziekte van Carmen gebeurt dusdanig snel dat de emotie de kijker in de steek laat. Waar die emotie wel terug komt, is in het rauwe, de echte weergave van de ziekte van Carmen. Zeker bepaalde scènes zijn hartverscheurend. Stel je voor dat je het haar van je lief zou moeten afscheren omdat het toch wel zou uitvallen. Een brok-in-je-keel moment, waarvan er nog vele zullen volgen.


Tot hier valt de film onder de categorie ‘aardig’. Ware niet dat er nog een deel drie is; Carmen... In het laatste deel valt werkelijk alles op z’n plek. Onbeschrijflijk mooi wordt verteld hoe Carmen de diepte in valt, lichamelijk en geestelijk en dit zonder valscherm. Zelfs het hardste hart van steen zal hier breken. Emotie, nogmaals eerlijk en zonder veel nuance wordt hier zo ontzettend goed weergegeven. Een sterk staaltje acteerwerk van het trio.

De visie van deze boekverfilming is te danken aan het sterke regiedebuut van Reinout Oerlemans. Hij weet een dijk van een film qua beeld af te leveren. Beeld voor beeld staat het als een stalen huis. Vooral de shots in het begin zijn adembenemend mooi. Ook in het derde deel zou je niet zonder de mooie filmografische shots kunnen. Het draagt echt bij aan het vertellen van het verhaal. Op het einde is het enige minpunt dat we niet weten hoe het nu met Stijn en Luna / Stijn en Roos verder gaat. Daarom is het te hopen dat ook de Weduwnaar verfilmd wordt. Wat ons betreft mag Oerlemans dan weer in de regiestoel plaatsnemen.


Label: Benelux Film Distributors Releasedatum: 26 november 2009
Kijkwijzer: Waardering film:

Kijk voor meer films en dvd's in Film, Tv & Radio.