Agatha Christie: And Then There Were None

Vanaf het verschijnen van de Nintendo Wii wordt al geroepen dat het apparaat uitermate geschikt zou zijn voor point\'n\'click adventures. Niet alleen vanwege de Wiimote waarmee je natuurlijk perfect dingen op het scherm aan kan wijzen, maar ook vanwege de doelgroep, die wat meer op casual games en breinstimulerende spellen gericht is en wat minder op actierijke shooters. De Wii-port van de PC-detective Agatha Christie: And Then There Were None (ATTWN) is één van de eerste echte adventures.


Het verhaal is gebaseerd op het beroemde boek van Agatha Christie. Om het ook voor liefhebbers van haar boeken spannend te houden zijn er wel aanpassingen gedaan aan het verloop en vooral de afloop ervan. Zo is er een extra personage toegevoegd, Patrick Narracott, in wiens huid jij kruipt. Je wordt ingehuurd door meneer U. N. Owen om een aantal gasten naar zijn vakantiehuisje op een afgelegen eiland te brengen. Als je bootje echter bij aankomst zinkt ben je gedwongen om te blijven overnachten, en door een zware storm is het dagenlang niet mogelijk een andere boot te laten sturen. Na het avondeten draait de butler in opdracht van U.N. Owen een plaat, waarop voor alle aanwezige gasten een aanklacht blijkt te staan.

ATTWN is geen regelrechte kopie van het PC-spel. Om het spel wat interactiever te maken zijn bepaalde handelingen, die je op de PC met een klik van de muis uitvoerde, vervangen door bewegingen met de Wiimote. Er wordt hierbij doorgaans geen uitleg gegeven, men vindt dat het uitzoeken welke beweging benodigd is ook een onderdeel van de puzzels vormt. Je moet bijvoorbeeld om een deur te openen de Wiimote draaien als een deurklink, om iets op te graven een scheppende beweging maken en om iets los te draaien een draaiende beweging maken.


Dat klinkt eenvoudiger dan het is, want de Wii reageert niet altijd heel precies op je bewegingen. Het openen van een kluis is hierdoor bijna onbegonnen werk. Zelfs als je de Wiimote heel voorzichtig kantelt, draait de knop veel te snel rond waardoor je tientallen keren opnieuw moet beginnen. Het openen van deuren wordt al heel snel irritant, vooral omdat je gedurende het spel minstens honderd deuren door moet en je vaak twee of drie keer moet proberen voor je de \'juiste\' beweging te pakken hebt. Deze beweging is wel bij elke deur hetzelfde, maar de Wii pakt lang niet alle pogingen goed op.