FOK! interviewt Uwe Boll

Morthill
Het verfilmen van games begon eigenlijk in de jaren ’90. De PlayStation was gearriveerd en door het grote publiek werd het spelen van games steeds meer geaccepteerd, dus een mogelijkheid om er geld uit te slaan. Helaas bleek het verfilmen al snel geen succes. Baggerslechte producten als Super Mario Bros. en Street Fighter lieten gelijk zien dat een film maken rond een game niet zo makkelijk was. Het is dan ook eigenlijk best opvallend dat het tien jaar geduurd heeft voor de illusie dat games goed te verfilmen waren volledig om zeep werd geholpen. Dit hebben we te danken aan een Duitse regisseur die dankzij een rare Duitse wetgeving erg voordelig films kon maken. In 2003 brak Uwe Boll door met de film House of the Dead, een film die hem gelijk een reputatie opleverde van waardeloze regisseur. In de jaren die volgde evenaarde Boll keer op keer de lachwekkend lage kwaliteit van zijn eerste gamefilm met legendarische producten als Alone in the Dark en BloodRayne. Toch lijkt Boll wel wat geleerd te hebben van zijn fouten. Zo waren veel mensen nog best te spreken over In the Name of the King en met name Postal ontving nog aardig wat positieve kritieken. Onlangs was meneer Boll een dagje in Amsterdam om de dvd-uitgave van die film te promoten en dat betekent dat ik de eer kreeg om hem te interviewen. Dus reisde ik in een dagje half Nederland door om deze Duitse legende net iets meer dan een kwartiertje te ondervragen in een mooie zaal van het filmmuseum aan het Vondelpark.



FOK!: U bent hier om de film Postal te promoten, één van de meest controversiële films van 2008. Vindt u dat critici niet een beetje overdreven reageren? Het is vrij duidelijk namelijk dat de film niet heel serieus bedoeld is.

Boll: Ik denk dat critici ook bang zijn om iets positiefs over de film te schrijven, ze zijn bang dat hun publisher daar niet blij van wordt. We krijgen in verschillende landen ook verschillende reacties. In Amerika flipte iedereen door het 9/11-gedeelte en de naaktheid, in Duitsland werd men gek van Auschwits en het Nazigoud. In landen als Frankrijk en Engeland konden ze de film juist weer niet uitbrengen vanwege de Moslimgemeenschap, omdat Mohammed in de film belachelijk wordt gemaakt. Verschillende omgevingen leverde verschillende problemen op. Postal heeft voor iedereen iets om zich over op te winden, maar dat was ook de bedoeling. De grenzen van het fatsoen worden met de film opgezocht en overtreden; kinderen worden neergeschoten, dieren worden mishandeld. Het was goed om te zeggen dat deze fatsoensregels door mensen zijn gemaakt en regels zijn er om overtreden te worden. Ik vond het ook leuk om mezelf belachelijk te maken.

FOK!: Recente films als Postal en Dungeon Siege krijgen betere kritieken dan bijvoorbeeld House of the Dead. Bent u zelf ook meer tevreden met uw recente werk.

Boll: Zeker weten. Het was belangrijk om terug te gaan naar werk dat ik zelf ook geschreven heb. Voor films als Postal en Seed vond ik het belangrijk dat het projecten waren waar ik zelf ook erg bij betrokken was en waar ik iets mee wil zeggen. Ik wilde films maken zoals ik het deed voor ik House of the Dead maakte, toen ik begon met films maken. Voor House of the Dead kreeg ik geen extreme kritiek, maar toen die film uitkwam was het hek van de dam. Alone in the Dark en BloodRayne waren beter, maar ze waren niet goed genoeg om de reviewers van mening te doen veranderen. Bij die films kreeg men meer het idee van dat ze ook waardeloos waren en niet dat ze beter werden. Met In the Name of the King komt daar verandering in.


Uwe Boll eerste gamefilm: House of the Dead