CD: Folk Off!

Erik (getikte_rik)

Sommige mensen kun je met een gerust hart een compilatie laten samenstellen. Is de naam van wijlen John Peel een legende, ook BBC-dj Rob da Bank toont zich een mogelijk opvolger van Peel door als rasechte muziekliefhebber op het Sunday Best-label een 'new-folk' dubbelaar te presenteren: Folk Off! New Folk and Psychedelia from The British Isles & North America.

Als we de tracklist van de hipp(-i-)e Sunday Best-site mogen geloven is er momenteel een heuse folk-revival gaande. Maar is folk überhaupt ooit weggeweest? Nee. Los van alle hypes, trends en de ooit door Raymond van het Groenewoud zo treffend gezongen "nieuwste kutgroep uit Engeland" wordt er nog altijd op ambachtelijke wijze muziek gemaakt, met de gitaar als haast enige en belangrijkste gereedschap.

Op CD1 heeft Rob da Bank (foto rechts) vijftien acts van de Britse eilanden op een rijtje gezet, met als opener Pioneers van Tunng. Een folky cover van Bloc Party die langzaam uitmondt in psychedelische elektronica, zonder de lieflijke toon te verliezen. Ook het prachtige, akoestische Guitar Minaiture van North Sea Radio Orchestra heeft die heerlijke tokkelklanken, alsof ze door Harry Sacksioni's Elixer tot leven zijn gebracht. Wanneer deze eerste twee nummers worden opgevolgd door het opgewekte Bowl me Over van Acid Casuals, komt langzaam het vermoeden bovendrijven dat we hier weleens met een fantastische dubbelaar te maken kunnen hebben. Vleugjes Small Faces, Beatles en Beach Boys hoor je terug in deze plaat van de Acid Casuals, al wordt de vrolijkheid uitgediept door -net als Tunng- niet te schuwen voor distortion, zodat de toevoeging "Psychedelia" in de albumtitel geen loze belofte is.

Andere (vrouwelijke) hoogtepunten op de eerste CD zijn het schattige 2 Wooden Spoons van This Is The Kit en het spirituele Here Before van Vashti Bunyan. Dawn, van Eighteenth Day Of May, bewijst met het sterke akoestische gitaar- en betoverende fluitspel dat instrumentale muziek niet altijd slechts tot opvulling van een album dient. Ook Deep Elem heeft met het sterke In The Woods een heel aardig visitekaartje achtergelaten. Dit rootsduo klinkt met hun banjo als een Amerikaanse bluegrass-formatie, en zouden dus niet misstaan op CD2 van dit dubbelalbum, maar ze komen toch echt uit het Engelse Herefordshire.

CD2 vertegenwoordigt vijftien new-folk acts van de andere kant van de Atlantische oceaan. Southern blues-opener Yard of Blonde Girls van Micah P Hinson lijkt direct erg representatief voor het ietwat meer bluesy folk-geluid van Amerika. En al klinkt Hinson minder onheilspellend dan bijvoorbeeld 16 Horsepower, de ietwat duistere toon is toch gezet. Zeker als Marissa Nadler (foto links) op prachtige, meeslepende wijze de ballade Famous Blue Raincoat ten gehore brengt. Een cover van Leonard Cohen, die Nadler tot in de puntjes aan lijkt te voelen, al heeft haar engelachtige stem niets weg van de donkere, diepe bas van de Canadees.

De tracks van Vetiver en Richard Swift klinken onmiskenbaar "yankee-made", het vijfde nummer, The World Will Never Know van Dr. Dog heeft weer een wat Brits aandoend beatlesque piano- en basloopje. Een groot en duidelijk verschil is op beide cd's dan ook niet te horen. Want als er iets duidelijk wordt na het beluisteren van dit album, is dat de folk van de Britse eilanden en die van Noord-Amerika elkaar beïnvloed hebben, en door de vele kruisbestuivingen soms inwisselbaar zijn. Zo had het gloedvolle Rosemary Lane van Espers uit Philadelpia net zo goed op CD1 kunnen staan, al doet haar stem eerder denken aan de verleidelijke Sirenes die -als we de Griekse mythologie mogen geloven- met hun verleidelijke gezang menig schip deden stranden op de rotsen. Ook de twee volgende nummers worden voorzien van schoon vrouwelijk gezang: Through The Backyards van Au Revoir Simone en Bees van Laura Cantrell.

De grootste naam qua bekendheid op het album is wellicht die van multi-instrumentalist (of gewoon: benadigd muzikant) Sufjan Stevens. Zijn lo-fi-folk-achtige nummer klinkt net zo apart als de titel ervan: Decatur, or, A Round of Applause For Your Step-Mother. Klinkt wat over de top wellicht, maar wat geeft het als de diepgang diep genoeg is, en deze plaat nóg waardevoller en interessanter maakt voor de ware muziekliefhebber.

Folk Off! is een heerlijke luisterplaat. Dieptepunten zijn haast niet te noemen op dit verder toch verrassend afwisselende album. Alleen Nothing Yet van Same Actor (track 12 van CD1) klinkt bijna als een dubbelganger van Aphex Twins Windowlicker, en is wellicht wat te experimenteel voor de luisteraar die verder gewoon zo open-minded mogelijk dit album moet gaan beluisteren. Of mág gaan beluisteren, want het is een voorrecht.
Samensteller Rob da Bank heeft zijn huiswerk goed gedaan: Folk Off! is een schoolvoorbeeld van een plaat die vijf sterren verdient.

Label: Sunday Best Releasedatum: 30 juni 2006
Waardering: