Film: Joyride
De tutjes zijn woedend wanneer ze Tim vinden en de sfeer wordt grimmiger. Ze beseffen - gestuurd door Joy - al snel dat er maar één manier is om uit de gevangenis te blijven: Tim vermoorden. Helaas vormt Joy echter gedurende de rit een band met Tim en wanneer blijkt dat Roos en Chantal zelf ook niet echt frisse plannen hebben verandert Joy langzaam van gedachten. Of ze nog terug kan is echter de vraag.
Joyride is een Nederlandse productie en gemaakt met zeer gering budget. Hoewel het wel merkbaar is is het zeker niet storend. Sterker nog, je kunt niet meer dan respect hebben voor het eindresultaat wanneer je dit in het achterhoofd houdt. Producent Roxy Movies is trots op het resultaat en dit is zeker terecht. De regie, in handen van Frank Herrebout, is soms verbluffend en weet het soms minder goede camerawerk aan de aandacht van de kijker te onttrekken, maar helaas is deze kwaliteit niet constant.
De acteerprestaties zijn voor een Nederlandse film goed te noemen, met uitzondering van Tygo die - mede dankzij zijn rol van aan-de-stoel-vastgeketende-student - een staaltje saai emotieloos zout-zak-zitwerk laat zien. Georgina is lijfelijk erg aanwezig zoals we dat gewend zijn en plezierig vinden, en de redelijk nieuwe talenten Peggy en Dorien (de laatste met name verder naar het einde van de film toe) verrassen je als kijker telkens opnieuw. Clichés zijn zoals bij iedere Nederlandse film voldoende aanwezig en zo zien we een verplicht (doch goed neergezet) stukje neuken, een opbloeiende (en 'dus' minder gotisch wordende) Joy en soms iets te snel wisselende banden tussen de hoofdrolspelers.
Na een moeizame start komt de film echt lekker los en word je opgezogen door het verhaal. Met name door op verkeerde momenten geplaatste flashbacks naar de Franse legende en door onnodige tempowisselingen en fades naar zwart duurt het even voor je echt in het verhaal zit. De film is chronologisch gefilmd en bevat voor de liefhebber veel continuïteitsfoutjes. Een kniesoor die er op let uiteraard, maar student Tim die na drie dagen nog geen enkele keer hoeft te poepen en er na drie dagen nog even glad geschoren bij loopt is onnodig slordig te noemen. De prachtige beelden van Franse natuur maken veel goed en door de afwisselende manier van filmen verveelt de film geen moment. De muziek is iets dat los genoemd moet worden want de geplande afwezigheid ervan op sommige plaatsen zorgen voor een passende grimmige stemming. De ingeplakte geluidseffecten - met name bij de flashbacks naar de legende - weten deze stemming echter regelmatig teniet te doen. De voice overs zijn helaas enkel pijnlijk.
Ben je op zoek naar een makkelijke film (die niet altijd even vrolijk is) en wil je gewoon kunnen genieten van mooie mensen en prachtige landschappen dan is deze road movie zeker de moeite waard. Een kaskraker zal het niet worden, maar je verlaat met een voldaan gevoel de zaal en dat kan niet van elke film gezegd worden. Verveel je je een avond en zoek je een reden om eens lekker tegen je vriend(in) aan te kruipen? Zet je werk of studie dan even uit je hoofd en ga lekker naar Joyride en laat je lekker entertainen.
Producent: Roxy movies - Vanaf: 8 September - Waardering:
Must See/Buy/Do AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
