Party: Strike One
Waarom ik wel Taurons in de Kuip heb gezien maar geen L.C.VERSA begrijp ik dan niet (ik heb inmiddels begrepen dat die beschadigd is geraakt bij transport, erg jammer!), maar laat ik het eens hebben over iets veel belangrijkers.
Let there be... music!
De line-up was best indrukwekkend, voor mij dan ook de belangrijkste reden om uit te kijken naar dit feest. Aan Ronald van Gelderen de zware taak om het feest te openen, gevolgd door Jean. Zijn laatste CD vond ik briljant, helaas ben ik niet zo'n fan van Jeans technische kunstjes op feesten maar ach, smaken verschillen nu eenmaal. Na Jean draaide onze zuiderbuur Johan Gielen, die eigenlijk nooit teleurstelt.
Tot het moment dat Michel de Heij het van Johan overnam, liep het eigenlijk nog niet zo vol. Dat is op zich wel te begrijpen, de eerste uren van een feest zijn nu eenmaal nooit de drukste. Of het door de langzaam toenemende drukte kwam weet ik niet, maar Michel had het zichtbaar naar zijn zin. Hij draaide dan ook een prima set en kreeg een flink applaus als dank.
Als vervanging voor Judge Jules, die niet kon omdat het feest naar overdag moest worden verplaatst, werd Fausto bereid gevonden te draaien. Fausto, die ook de Strike One themesong produceerde, kreeg helaas maar een half uur om te draaien. Ik had het idee dat hij niet helemaal z'n 'draai' kon vinden en toen het wel lekkerder ging moest hij alweer ophouden. Jammer!Door het grauwe weer en de in mijn ogen matige sfeer begon ik tijdens Armin van Buuren een beetje duf te worden. Armin draaide zeker niet verkeerd, maar echt oppeppen kon hij me ook niet. Het perfecte tijdstip om even een stevig hapje te eten. De markt, die weliswaar net buiten het stadion was geplaatst, zag er netjes uit. Alles fijn bij elkaar, genoeg verschillende soorten eten en uiteraard genoeg zonnebrillen, shirts, piercings en andere accessoires.
Mijn redder in nood was Marco V. Naar mijn mening de beste set van de dag, wat kan die man toch ontzettend lekker draaien. Tot die tijd vermaakte ik me eigenlijk helemaal niet zo, maar een lekker hapje eten, muziek van Marco V en een doorbrekende zon maakte daar een einde aan. Ik had weer zin! Ook Secret Cinema was live prima te doen. De opening met Kriss Kross, geweldig!
De Duitse Sven Väth zou de avond afsluiten met een twee uur durende set. Het eerste uur daarvan heb ik nog meegekregen en lekker uitrustend op de tribune was dat genieten geblazen.
En nou ben ik het beu!
Tot je opstaat en wat drinken wilt gaan halen. Het is wat onrustig dus ik kijk het toch al niet zo geweldige publiek in. Even denk ik dat er niks aan de hand is, dus draai me weer om. Nog geen tien seconden later is het raak. Een flinke groep eikels moet zo nodig weer laten zien waarom ze ook alweer zonder shirt rondlopen, slikken en/of snuiven en vinden waarom ze wel met een grote bek rond kunnen lopen. Toen ik het gezicht van de jongen zag die op een hele laffe manier op de grond werd nagetrapt, was ik het strontbeu. Ik ben naar huis gegaan.
