CD: Yellowcard - Ocean Avenue
Dat viel alles mee! Toen ik een beetje door het album 'bladerde' om te luisteren wat voor vlees ik in de kuip had, viel me meteen op dat het album best gevarieerd klinkt! Er staan wat vlottere nummers op, wat rustigere nummers, wat punk-achtige nummers en wat meer poppy tracks. Het gebruik van de viool is een welkome afwisseling en geeft het album net iets onderscheidends. Toch blijft het uiteindelijk duidelijk een punk-pop album.
Het album begint met 'Way Away', een leuke punk-pop track die een aardige dwarsdoorsnede is van het album. Een leuke rustige break, genoeg heftige gitaren, meerstemmige zang en uiteraard de Yellowcard viool. Het geheel is strak geproduceerd en maakt 'Way Away' tot een prima album-opener. Het nummer dat erna komt, 'Breathing', heeft vooral door het pakkende refrein een hoog single gehalte. De track is lekker uptempo en bevat weer wat viool-riffs. 'Ocean Avenue', het derde nummer op het album, is de huidige single van Yellowcard en dat is begrijpelijk. Het nummer is qua stijl vergelijkbaar met 'Breathing'.
'Empty Apartment' is een rustig nummer, maar heeft wel de stevige sound die Yellowcard over het album heen laat zien. De viool doet het hier wat rustiger aan en geeft het nummer daardoor een volwassener ballad-geluid dan normaal gesproken op punk-pop albums. 'Life Of A Salesman' is weer een sneller nummer met het thema dat in veel punk-pop albums terugkomt, vaders. Geen origineel onderwerp, ook niet echt een origineel nummer, maar toch klinkt het zeker niet onaardig. Bij 'Only One' zakt het tempo weer wat in, maar dat past wel bij het nummer, dat gaat over een verbroken relatie.
'Miles Apart' is een lekker vlot nummer over twee geliefden die niet langer bij elkaar kunnen zijn door de grote afstand. Met 'Twenty Three' duikt Yellowcard weer meer de punk-kant op. Echt punk wordt het niet door de gladde twee-stemmige zang en de gepolijste sound, maar het klinkt zeker leuk. 'View From Heaven' is wat rustiger en heeft wat bluegrass-invloeden. De twee-stemmige zang valt meer op omdat die dit keer door een vrouw wordt ingevuld (Alieke Wijnveldt).
'Inside Out' is niet echt snel, niet echt langzaam, springt er eigenlijk op geen enkele manier echt uit dus is niet zo bijzonder. Voor 'Believe' geldt dat in mindere mate ook, al brengt de viool redding en houdt het nummer nog een beetje overeind. 'One Year, Six Months' is wel weer een leuk nummer, vooral door de akoestische klank. Geen drums, geen basgitaar, gewoon wat snaarinstrumenten, tweestemmige zang en lichte percussie. Afsluiter 'Back Home' is een wat rustiger nummer, dat helaas ook niet heel bijzonder is.
