Game Review: Contra Shattered Soldier
| Verhaal |  |
Mja... Na een vage intro verschijnt een menu zoals ik dat ken van de oude arcade kasten. We kunnen kiezen voor "1 player", "2 player" en omdat het dan toch een console is staat er nog een "options" keuze. Er klinkt een vreselijk druk muziekje op de achtergrond dus ik druk maar snel op options. De eerste teleurstelling hebben we te pakken; de muziek kan niet uit. Dan het geluid op de TV maar zachter. Het schamele options menu heb ik wel gezien laten we maar snel gaan spelen. Het "verhaal" kan beginnen. Een vliegtuig komt aanvliegen en stort neer. Een klein nietszeggend rambo-poppetje valt eruit en trekt een gigantische machinegun. Je wilde het verhaal? Tot zo ver dan...
...het spel is begonnen.
| Speelbaarheid |  | |
Goed. Het verhaal is dan wat mager, maar het spel zal dan wel goed spelen. Ik kijk van opzij naar mijn poppetje en probeer voorzichtig de controls uit. Links, rechts, springen, schieten. Dat was het wel zo'n beetje. Net als vroeger... ja net als vroeger. PRECIES als vroeger eigenlijk, want ik zie eigenlijk niets nieuws. Er zijn 3 wapens waar je uit kunt kiezen en die krijg je vanaf het begin mee. Oh maar dan krijg je gedurende het spel upgrades? Niet dus. De controls zijn eenvoudig en makkelijk. Maar wat wil je dan ook als er maar zo'n 3 knoppen worden gebruikt? Logisch natuurlijk. Oude arcade kasten hadden ook maar 2 buttons en een poke-je, toch?
Wat was ook al weer het grote nadeel van arcade kasten? Oh ja... ze zijn commercieel en dus vreselijk moeilijk! En zo ook dit spel. Er zijn twee moeilijkheidsgraden in te stellen, "Easy" en "Normal". In "Normal" mag je precies 3x worden geraakt, waarbij je na iedere hit ook nog vooraan begint aan het level. "Easy" is helaas niet veel beter. Je mag dan wel bijna oneindig vaak opnieuw beginnen, maar er komen precies dezelfde vijandjes aanrennen op precies dezelfde momenten en als je een keer wordt geraakt mag je wederom vooraan opnieuw beginnen.
Het is al snel duidelijk. Uit je hoofd leren waar de vijanden zitten en bij de eindbaasjes minutenlang op de ogen mikken terwijl je de regen van kogels ontwijkt. Net als vroeger.
