De ontdekker van de clitoris
De clitoris: veel mensen spreken erover, en de (matige) grappen over dit cruciale vrouwelijke orgaan zijn talloos.
Maar hoelang weten we eigenlijk al van de clitoris, en de belangrijke rol die het orgaan speelt in het vrouwelijk seksleven?
Gelukkig zijn jij en ik niet de enigen die met deze brandende vraag zitten. In 2010 publiceerden de wetenschappers Mark Stringer en Ines Becker (University of Otago, Nieuw-Zeeland) een artikel waarin de culturele geschiedenis van de clitoris uit de doeken wordt gedaan. De clitoris als anatomische verschijning was al bekend bij de oude Grieken, alsmede bij de Perzen en bij de Arabieren. Het was echter de Italiaanse anatoom Realdo Colombo die midden zestiende eeuw de link legde tussen de clitoris en de seksuele beleving van vrouwen. Als een ware ontdekker probeerde hij zijn stempel op zijn ontdekking te drukken, zo schreef hij: “Als het toegestaan is je eigen ontdekkingen een naam te geven, dan zou ik deze ontdekking de naam “Liefde” of “Verlichting van Venus” geven. Ronduit verbazingwekkend dat zoveel van mijn roemruchte voorgangers dit bijzondere object niet hebben kunnen ontdekken”. De naam “clitoris” bleef desalniettemin hangen.
Dit betekende echter niet dat vanaf dat moment de clitoris en haar rol in het vrouwelijk seksleven algemeen bekend werden. Niet alleen ontbrak het de clitoris in de eeuwen die volgden aan lichamelijke prominentie, ook vormde deze een zeker taboe, nog tot in de twintigste eeuw. Tot aan de seksuele revolutie in de jaren zestig werd de vrouwelijke seksbeleving in het beste geval als oninteressant, en in het slechtste geval als een bedreiging gezien. Pas in de afgelopen vijftig jaar werd de clitoris daadwerkelijk onderwerp van publiek debat.
Misschien wel de beroemdste woorden over de clitoris werden echter al in de zeventiende eeuw geschreven, door niemand minder dan de Nederlandse anatoom Reinier de Graaf. Hij schreef: “Vrouwen onderwerpen zich aan de slopende negen maanden van zwangerschap, gevolgd door de pijnlijke en soms fatale bevalling, en dat dan weer gevolgd door jaren van ergernis en onzekerheid met het opvoeden van je kinderen. Geen vrouw zou dit nog uit vrije wil doen als zij niet gezegend was met dit kleine deel van haar genitaliën, dat zo’n sterke gevoeligheid voor plezier en passie kent.”
