Patiënten blij met veroordeling neuroloog Jansen
De veroordeling van de Twentse ex-neuroloog Ernst Jansen tot drie jaar cel is 'geweldig'. Dat heeft letselschadespecialist Yme Drost dinsdag na het voorlezen van het vonnis door de rechtbank gezegd. Drost, die veel van Jansens slachtoffers bijstaat, sprak van een 'vernietigend oordeel'.
De 68-jarige Jansen zou er verstandig aan doen niet in hoger beroep te gaan, zo zei Drost. Het Openbaar Ministerie eiste zes jaar, en de straf van drie jaar kan bij een behandeling in hoger beroep zomaar hoger uitpakken. Jansens raadsman Frank van Gaal kondigde even later aan dat hij een hoger beroep 'meer dan waarschijnlijk' acht.
"Het is voor het eerst dat een medicus zo zwaar wordt gestraft voor dit soort feiten", memoreerde de Hengelose letselschadespecialist. Hij had niets dan lof voor het OM, dat de zaak op een 'uitstekende' manier had bepleit, en voor de rechtbank, die zich 'zeer deskundig' had betoond tijdens de behandeling.
Drost stelde dat hij tegenover intimi had gerekend op een celstraf van twee jaar plus een jaar voorwaardelijk. Dat de rechtbank de geëiste zes jaar zou opleggen had hij niet verwacht. Jansen werd vrijgesproken van het in hulpeloze toestand brengen en houden van patiënten.
Een oud-patiënt van Jansen die dinsdag ook in de rechtbank aanwezig was, had hem desalniettemin graag voor zes jaar achter de tralies zien verdwijnen. "Drie is ook goed, maar ik had op zes jaar gehoopt. Want wij hebben levenslang. We vergeten dit nooit meer."
De zaak tegen Jansen is de grootste medische strafzaak in de Nederlandse geschiedenis. Jansen werd veroordeeld omdat de rechtbank hem schuldig acht aan de zelfmoord van een patiënte en aan het toebrengen van zwaar lichamelijk en psychisch letsel door zijn jarenlange misdiagnoses en verkeerde behandelingen.
Jansen stelde volgens de rechters lichtvaardig diagnoses, besprak de patiënten niet met zijn collega's, deed geen aanvullend onderzoek, schreef zware medicijnen voor, hield bijwerkingen niet in de gaten en negeerde richtlijnen en protocollen. Aandoeningen die patiënten wel hadden, bleven ondertussen jarenlang onbehandeld. Veel patiënten kampen nog steeds met depressies.
