Het verkeerde spoor?
Ik mag dan aardig wat spoorervaring hebben, toch pak ook ik wel eens de verkeerde trein. Is dat erg? We nemen in het leven toch allemaal wel eens een verkeerde beslissing?
In de regen sta ik te wachten op spoor 1 op station Heerhugowaard. Mijn trein zal er volgens de dienstregeling over een aantal minuten aankomen. En zie, hij is mooi op tijd. Voor mijn gevoel duurde het wachten zelfs iets korter dan gepland.
De trein stopt op station Alkmaar Noord, station Alkmaar en Heiloo. Alles verloopt soepel. Bij station Castricum gaan mijn gedachten alvast naar een vers kopje koffie. Nog een minuut of tien en dan ben ik thuis. Even denk ik dat ik in slaap moet zijn gesukkeld. Heb ik station Uitgeest nou gemist? Of stopt deze trein daar niet? Dat kan. Vervolgens hoor ik door de luidspreker: "Het volgende station is station Zaandam. Deze trein rijdt verder als intercity in de richting van Nijmegen en stopt nog…" Voor een moment denk ik nog dat de trein verkeerd is gereden, maar al snel begrijp ik dat de oorzaak bij mijzelf ligt. In Heerhugowaard had ik gewoon nog een paar minuten moeten blijven wachten. Mijn trein vertrok vlak achter deze trein op hetzelfde spoor.
Ik ben boos op mezelf. Boos omdat ik niet beter uit mijn doppen heb gekeken. Al snel neem ik afscheid van mijn primaire emotie. Het heeft geen zin om boos te zijn, ik zal de gevolgen moeten accepteren.
Na zo'n verkeerde beslissing heb ik een keuze. Keer ik terug? Of vervolg ik mijn route? Ga ik door op de ingeslagen weg? Veel tijd om na te denken is er niet. Ik besluit door te gaan en om te reizen. Op Sloterdijk pakt mijn keuze niet uit zoals gepland. Ik mag een halfuur wachten op mijn trein.
Bij het instappen op station Sloterdijk herkennen twee dames me: "Hé, wij zaten gisteren ook bij jou in de trein, richting Castricum." Inderdaad, dat kan kloppen. "Maar nu hoor ik hier eigenlijk helemaal niet te zijn", en ik leg uit dat, hoewel ik vaker met de trein reis, vandaag volledig verkeerd zit. Ze lachen. "Ach, dat gebeurt ons allemaal wel eens", zegt een oudere dame die aan het raam zit. Haar man, die tegenover haar zit, knikt instemmend. Onderweg praten we over relaties, vertrouwen, loslaten, over keuzes die we maken en over het reizen met de trein. De tijd vliegt voorbij. Bij het uitstappen bedank ik het oudere stel en de beide dames voor het gesprek. Onderweg naar huis bedenk ik wat ik gemist zou hebben als ik mijn trein gewoon zou hebben gehaald.
Soms gebeuren er dingen in mijn leven waardoor ik op een ander spoor beland. Mijn route is niet van tevoren uitgestippeld. Ik neem zelf beslissingen die gevolgen hebben voor de rest van mijn reis. De ene keer ga ik vooruit. De andere keer hard achteruit. Over sommige delen reis ik samen met een partner. Over andere delen reis ik alleen.
Er is geen verkeerde route, geen verkeerd spoor. Het gaat erom dat ik leer van de lessen die ik onderweg voorgeschoteld krijg.
