De theepotzeiker
Nu verkrijgbaar: Blond Amsterdam theepot met authentiek herengeurtje. Alleen in Den Haag!
In Den Haag is een theepotzeiker actief. Een nog onbekende man plast zo nu en dan in een theepot of thermoskan. Het is een tikje eigenaardig, maar zeg nou zelf: zo moeilijk kan dit toch niet zijn? Hij moet even om zich heen kijken of er geen mensen in de buurt zijn, de leuter uit zijn broek vissen – een activiteit die hij vanaf zijn derde levensjaar al minstens vijf keer per dag heeft geoefend - en even in een theepotje of thermoskan hangen om het vol te laten lopen. Geïnteresseerde blik opzetten, niet al te opgelucht kijken, en rustig verder lopen. Alles is in kannen en kruiken.
Wat die vent doet, stelt helemaal niets voor! Er zijn veel moeilijkere manieren om te plassen. Neem nou een willekeurige vrouw: zij is niet gebouwd om vlug een plasje te doen, terwijl ze continu naar de wc moet: voor vertrek, onderweg in de auto, samen met vriendinnen, voor de thee, na de thee, voor de seks, na de seks, sommigen zelfs tijdens de seks, maar die vrouwen zijn eng. En stel nou eens voor dat deze willekeurige vrouw op vakantie gaat naar het buitenland. Gezellig naar de voetbal in Polen of Oekraïne is er zelden bij: als je al ruikt waar het toilet is, is dat een goede reden om er heel ver uit de buurt te blijven.
In Italië, Frankrijk en andere landen is er ook al zo'n vrouwvriendelijk toilet: het hurktoilet. Vrouwen hurken wel vaker boven een toilet – met name in Polen en Oekraïne – maar het hurktoilet is net iets andere koek. Dat spettert. Neem daarbij het gebrek aan richtingsgevoel dat de gemiddelde vrouw ruimschoots bezit, en de angst voor zo’n toilet is compleet. Vrouwen die met een glimlach uit een hurktoilet tevoorschijn komen, zijn niet alleen blij omdat ze hun ontlasting weer kwijt zijn; de schone en droge broek is de grootste opluchting.
Maar ook in Nederland mogen er lintjes worden uitgedeeld aan personen die: a) een grijsmetalen stationstoilet durven te betreden; b) Lowlandsbezoekers; en c) reizigers die de Sprinter gebruiken. In de eerste twee gevallen is er nauwelijks iets in Nederland te vinden dat onhygiënischer is dan dat, maar gelukkig is het sociaal geaccepteerd dat mannen in de struiken duiken, en vrouwen zich bewapenen met de plastuit. De Sprinter is weer een verhaal apart. Is er überhaupt iemand in Nederland die de conducteur al heeft gevraagd om een plaszak?
Het laatste nieuws schijnt trouwens te zijn dat de NS advies heeft ingewonnen bij de Haagse theepotzeiker om snel tot een nieuwe oplossing te komen voor hun Sprinterprobleem. Het schijnt namelijk dat een theepotplasje gemakkelijk uit het raam te gieten is, maar er wordt nog gewerkt aan een mogelijkheid tot een volautomatisch raam, dat gesloten blijft zolang de trein stilstaat op een station. Tegelijkertijd zoekt de NS enkele nieuwe serviesmedewerkers om de klanten van dienst te zijn. Yvon Jaspers heeft trouwens een enorme order ontvangen op haar Kakelbonte theepotten, maar het wordt nog onderzocht of deze twee zaken met elkaar in verband kunnen worden gebracht.
