Dierenseksvoorlichter
Iedere dinsdagavond bespreekt Luc van Lier in zijn Media-Mangel een hoogte- of dieptepunt van het Nederlandse medialandschap. Vandaag aandacht voor het onvoorstelbare gestuntel van de persvoorlichters van de Tweede Kamer.
Eigenlijk was ik van plan om vandaag een stukje te schrijven over de Libelle, naar aanleiding van de hilarische sfeerreportage van het redactionele gekissebis, die afgelopen week op de televisie te zien was geweest. Maar er kwam wat tussendoor. Dierenporno, bekeken via internet vanuit de Tweede Kamer.
Een kijkje achter de schermen van het journalistieke handwerk. De meeste kranten, tijdschriften, omroepen en websites gaan fatsoenlijk te werk. Wanneer journalisten vervelende berichten willen publiceren over iets of iemand, geven zij altijd dat iets of die iemand de kans, zich tegen de inhoud van het bericht te verweren of iets uit te leggen. Wederhoor. De fatsoenlijke media in ons land zijn aangesloten bij de Raad voor de Journalistiek, die bij klachten altijd veel belang hecht aan de vraag, of het slachtoffer van een publicatie bij de journalist wel of niet zijn zegje heeft kunnen doen. Heb je als journalist dat wederhoor niet serieus toegepast, dan kom je er bij de Raad voor de Journalistiek (of bij de rechter) niet best vanaf.
Voorlichters van instellingen en bedrijven beseffen dat terdege. En vaak proberen ze dat gegeven uit te buiten om een vuiltje weg te moffelen. Een journalist nodigt de voorlichter uit, te reageren op een kwalijk feit. Voorlichters stellen dan vaak, dat ze de journalist zullen (laten) terugbellen of -mailen, en schuiven dat op de lange baan, in de hoop dat het kwalijke feit overwaait. Of ze lossen de gesignaleerde misstand als de wiedeweerga op, zodat ze na publicatie kunnen zeggen dat het probleem in kwestie al uit de wereld is. Want sommige journalisten gaan braaf zitten wachten tot ze eindelijk antwoord krijgen, met inderdaad de kans, dat het nieuwsfeit zijn actualiteit verliest. Daarom zijn er steeds meer journalisten die -nadat ze een zaak aan een persvoorlichter hebben voorgelegd, maar geen antwoord krijgen- gewoon stellen dat het nieuwsfeit dus klopt. Volkomen terecht. Immers, die persvoorlichter heeft de gelegenheid gehad om het bericht te ontzenuwen, en heeft dat niet gedaan.
Zo ook gisteren. Er bleken allerlei zaken, waaronder ook seks met dieren, te zijn gedownload door een computernummer dat aan de Tweede Kamer toebehoort. Dus vroeg ICT- en onderzoeksjournalist Brenno de Winter gisteren aan de voorlichters van de Tweede Kamer om commentaar. Die ontkenden het feit niet, dus publiceerde De Winter vanmorgen volkomen terecht zijn scoop. En volgens mij heeft De Winter gewoon gelijk met zijn stuk. In Parlementair Nederland barst het -van links naar rechts- van de drankorgels, billenknijpers, brievenbuspissers en terroristenvrienden. Dat geldt voor Kamerleden en voor hun ondersteuners. Dus een paar liefhebbers van beestenseks en illegaal gedownloade boeken zullen er ook wel tussen zitten.
Een paar uur na de publicatie kwam er alsnog een reactie van de persvoorlichters. Het computernummer behoorde allang niet meer aan de technische dienst van de Tweede Kamer toe, heette het opeens. En dus deugde het bericht van Brenno de Winter niet, heette het. Maar dat is dus regelrechte kletskoek. Immers, die voorlichters hebben ruimschoots de gelegenheid gehad om op het juiste moment het aanstaande nieuwsbericht te ontkrachten. Dan niet gaan reageren, maar er wel achteraf over gaan zitten jammeren, dat is een beschamend staaltje van slecht vakmanschap. Hemeltergende onkunde. Aan zo'n persvoorlichter heeft niemand wat. De Tweede Kamer niet, de journalist niet en de nieuwsconsument niet.
In politiek Den Haag is het erg in zwang, telkens maar rond te bazuinen dat het ambtelijk apparaat wel wat kleiner kan. Ik zou Kamervoorzitter Verbeet (zij leidt niet alleen de plenaire vergaderingen in de volksvertegenwoordiging, maar is ook het hoofd van de facilitaire dienst van de Tweede kamer) met klem willen adviseren, de bij dit debacle betrokken persvoorlichters met onmiddellijke ingang de laan uit te sturen. Ze weten niets en ze kunnen niets. Weg ermee!
