Theebarbaren
Laatst moest ik ergens kiezen welke smaak thee ik wilde. Ze hadden alle smaken in die kantine van dat schoolgebouw. Abrikoos, aardbei, banaan, amandel, etc. etc. Alle smaken behalve de smaak die ik wilde. Thee met de smaak van thee. Ik wilde ook geen Rooibos, groene thee, kamillethee of kruidenthee. Zuivere thee wilde ik, geen nepthee of thee die verontreinigd is met andere stoffen. Zelfs suiker blief ik er niet in, laat staan abrikoos, aardbei, banaan of amandel. Ik wilde de thee die je vroeger geserveerd kreeg zonder dat er eerst naar aanvullende informatie bij de bestelling werd gevraagd. Zoals waar het naar moet smaken. Naar thee natuurlijk, nogal wiedes! English breakfast tea bedoel ik, Ceylon, Darjeeling. Die thee bestaat nog steeds en je kan het nog steeds kopen, behalve in sommige kantines van sommige schoolgebouwen en andere plaatsen waar goede smaak ver te zoeken is. En het komt nog altijd uit Sri Lanka, China of India maar het heet, godbetert, niet meer gewoon thee. Zwarte thee moet je nu zeggen om het te onderscheiden van de vele varianten gedegenereerd bocht dat de naam van het edele vocht gekaapt heeft.
Vroeger had je ook al theebarbaren, mensen die slappe thee dronken, thee met de smaak van water. Sindsdien heeft het theebarbarisme een enorme vlucht genomen, er is inmiddels een bijna onbeperkte keus aan thee die niet naar thee smaakt. Smaakjesthee is thee die smaakt naar producten uit de chemische smaakstoffenfabriek. Vooral de misselijkmakende weeïge vruchtensmaakjes zijn populair. Het levert thee op die smaakt zoals shampoo of vloeibare zeep tegenwoordig schijnt te moeten ruiken. Naar nepfruit. Zoals shampoofabrikanten willen dat je haar ruikt. Naar kersen of perziken. Of wat daarvoor moet doorgaan.
Ergens moet het te grabbel gooien van de naam thee begonnen zijn. Misschien met de icetea. Koude thee, hoe verzin je het? Waarom dan geen koude koffie, of warm bier. En is thee het enige slachtoffer van de smaakverwarring? Als thee niet naar thee maar naar abrikoos moet smaken (abrikozen zouden zich moeten schamen als abrikozenthee werkelijk naar abrikoos smaakte) of naar aardbei, waarom zou abrikoos dan nog naar abrikoos en aardbei nog naar aardbei moeten smaken. Wanneer krijgen we abrikoos met pindakaassmaak en aardbei met de smaak van patat?
Wat tegenwoordig voor thee doorgaat is eigenlijk lauwe frisdrank. Ranja voor kleuters. Want thee wordt meestal lauw gedronken, het wordt zelfs lauw gezet. Een glas heet water is meestal al afgekoeld tot hooguit warm, als het theezakje er eindelijk inhangt en als de 'thee' getrokken is, voorzover dat nog lukt, is het afkoelingsproces nog verder voortgeschreden. Smaakjes lossen op in alles wat nog vloeibaar is, en daar gaat het toch maar om voor de huidige 'theedrinker'. Voor echte thee heb je niet alleen echte theeblaadjes maar ook kokend water nodig. Net als thee tegenwoordig is frisdrank ook niet wat het suggereert te zijn, nooit geweest trouwens. Het is helemaal niet fris, zelfs koud niet. En om te zuipen is het evenmin, net zomin als smaakjesthee. Cola is nog het meest wat het claimt te zijn, niemand heeft ooit beweerd dat er iets anders in zat dan een bizarre combinatie smaak en kleurstoffen. Wat kunnen we nog verwachten op theegebied? Thee met de smaak van moedermelk?
