Een Roderick laat zijn hond nooit achter
Iedere zomer is het weer raak: de asielaanvragen lopen de spuigaten uit. De dierenopvang zit zelfs zo vol, dat er in sommige plaatsen een wachtlijst bestaat voor een veilig onderkomen. Dit betekent dat de minder brave baasjes die hun hond niet aan een boom willen binden, de vraag krijgen of ze Fifi en Willem toch wat langer willen houden. Maar niet alle baasjes kunnen zo lang wachten. Ze gooien hun huisdier liever over het hek dan dat ze hun vakantie een dag uitstellen. Het huisdier is een wegwerpspeeltje geworden.
Vroeger kon ik mij niet voorstellen dat er mensen bestonden die hun huisdier zomaar achter konden laten. Maar ja, vroeger was mijn referentiekader beperkt tot blanke Prodent-gezinnetjes met twee kinderen, een grote tuin en een blije Berner Sennen om mee te ravotten. Een Roderick wiens tweede 'r' niet wordt uitgesproken, laat zijn hond nooit achter. De perfecte kindertjes zouden huilen, en bovendien heeft een Roderick altijd genoeg geld om zijn hond onder te brengen in een pension. De kinderen zouden alsnog huilen, maar ook blij zijn als ze hun pluizige wollebaaltje na zes weken Toscane weer op kunnen halen.
Nee, een huisdier is veilig bij een Roderick. Een Berry, Robbie, Joey of Maikel, dáár moet je voor uitkijken als huisdier. Het zijn vaak de agressieve asokoppen die hun huisdieren als uitschot behandelen. Een Berry die zijn vrouw slaat, slaat ook zijn kinderen en de drie buldogs. Een Robbie dreigt dat hij de kat de nek omdraait, als zijn dochtertje aan mama vertelt dat papa een vieze gore pedo is. Kleine Joey mishandelt zijn cavia, omdat het diertje in de pikorde onder hem staat in het agressieve gezin. Moeder Charissa wil wel naar een blijf-van-mijn-lijf-huis, maar zodra ze wegloopt zal haar vriend Maikel de kat ophangen. Dat soort mensen zet een dier over het hek van een asiel, als de arme beestjes niet eerder zijn doodgeschopt of verdronken.
Gelukkig zijn deze arme, mishandelde dieren slechts een klein deel van de opgevangen dieren. Maar waar komt de rest van die meute dieren dan vandaan? Honden worden nauwelijks meer aan bomen gevonden, mede omdat ze gechipt zijn en de eigenaar als aansprakelijke wordt opgespoord. Momenteel overspoelen vooral de katten de asiels. Dit zijn natuurlijke zwervers, en daar kan een baasje natuurlijk makkelijk gebruik van maken zodra hij op vakantie gaat. "Die redt zich wel", is het goedkope alternatief voor een pension waar een kat veilig en verzorgd is. Leg de kinderen bij thuiskomst maar uit dat Poekie toch te zelfredzaam was en heeft besloten om zich bij een ander gezin op de bank te nestelen. Of platgewalst onder een auto ligt.
Kindertraantjes zijn moeilijk te stoppen, maar gelukkig biedt het internet genoeg alternatieven voor iedere impulsaankoop. Kindjes zijn weer gelukkig te maken met een klein poepig modehondje van een malafide Marktplaatshandelaar, ze gaan door het dolle heen als de ouder op Twitter op de link klikt naar het nestje van zes kittens van het achternichtje en ze gillen het uit als het buurmeisje op Hyves vraagt wie er een konijntje uit haar nestje wil hebben. Het gezin is direct weer een huisdier rijker en de arme vermiste Poekie is slechts een vage herinnering.
Het mag duidelijk zijn: een Roderick doet kwantitatief ontzettend veel meer schade aan huisdieren dan een Robbie. Geen van beide huisdierdumpverhalen is goed te praten. Een huisdier is een deel van het gezin. Je koopt het niet, je adopteert het voor zijn leven. Dan maakt het niet uit hoeveel advertenties en zielige oproepen van vrienden online staan die van hun huisdier af moeten, je neemt nooit een dier in huis als je dat niet kan. Een chihuahua is meer dan een leuke accessoire voor de handtas. Het keft, piest, poept en het wil na iedere zomervakantie graag hetzelfde baasje.
